II część „Dziadów” Adama Mickiewicza łączy się z tematyką dramatu romantycznego i stanowi swoisty wstęp do tego gatunku. Poprzez ukazanie dawnych obyczajów, Mickiewicz zaprezentował czytelnikom tajemniczy świat widm i rytułałów. Dziady to nazwa dawnego obrzędu ludowego. Polegał on na wywoływaniu duchów.W II części „Dziadów” bohaterami, na których prezentacji skupia się autor, są przede wszystkim duchy, które zostają wywołane przez ludzi zgromadzonych pewnej nocy, aby kultywować ludowy obrządek. Zjawy pojawiające w dramacie, podzielone są na trzy grupy, ze zględu na typ przewinień i grzechów.

Bohaterowie drugiej części „Dziadów” Adama Mickiewicza dzielą się na dwie grupy. Pierwszą grupą są postaci ludzkie, realne - Guślarz oraz grupa wieśniaków, towarzysząca mu w obrzędzie Dziadów (bohater zbiorowy). Druga grupa to postaci zjaw i duchów, wywołanych przez Guślarza - dwoje dzieci (Józio i Rózia), widmo złego pana, kruk, sowa, duch młodej dziewczyny Zosi oraz Widmo. Pojawiające się zjawy są właściwymi bohaterami tej części dramatu.

Guślarz jest pewnego rodzaju kapłanem, przeprowadzającym pogański obrządek Dziadów, polegający na wzywaniu dusz zmarłych, by móc z nimi porozmawiać. Guślarz stara się pomóc cierpiącym duchom, odesłać je w zaświaty. Nie udaje mu się to jedynie w przypadku Widma.

Towarzyszący mu przy obrzędzie wieśniacy to grupa ludzi zabobonnych, przepełnionych pogańskimi wierzeniami. Chcą dowiedzieć się od wzywanych duchów jak żyć, by po śmierci dostać się do nieba. Zjawom ofiarowują swoją modlitwę oraz przygotowaną dla nich strawę.

Widma dwójki dzieci ukazują się jako pierwsze. Ich przewinieniem za życia był nadmiar słodyczy- Józio i Rózia nie zaznali cierpienia, a więc nie mogą znaleźć miejsca w niebie, ponieważ „Kto nie doznał..