Mianem neologizmu określa się wyraz nowo powstały w języku. Taki, który wcześniej nie był powszechnie używany ani odnotowywany w słownikach języka polskiego. Najczęściej neologizm zostaje utworzony na podstawie zwrotów już istniejących. Takich, które są już utarte i przyjęte w języku. Neologizmy pojawiają się zarówno w języku pisanym jak i w polszczyźnie mówionej. W mowie pozwalają często na lepszą ekspresję. Nierzadko stanowią także żart, albo sposób nowego określania pewnych rzeczy, zdarzeń, sytuacji w grupie określonych ludzi. Czasem stanowią obiegowy element języka, powszechny ale nie usankcjonowany słownikowo. Zdarza się często także, że poprzez używanie wchodzą do oficjalnego słownika i zyskują status "normalnych" słów. W języku pisanym również pozwalają na wyrażenie ekspresji twórcy. Są zabiegiem artystycznym, środkiem umożliwiającym poetycka stylizację. Neologizmy poetyckie często stanowią jednostkowe, niepowtarzalne "zlepki". Są wyrazami, których rozumienie umożliwia konkretny kontekst utworu, w którym zostały użyte. Neologizmów używało wielu poetów, między innymi Julian Tuwim czy Miron Białoszewski. Sam wyraz neologizm powstał z łacińskich słów: "neo", które oznacza "nowy" oraz ze słowa "logos." To ostatnie oznacza "słowo."
Ze względu na powstawanie neologizmy podzielić można na:
- słowotwórcze neologizmy, czyli takie, które powstały poprzez dodanie formantu do wyrazów już istniejących,
- frazeologiczne neologizmy, utworzone dzięki złączeniu w nowy związek frazeologiczny nie funkcjonujących wcześniej razem wyrazów,
- zapożyczenia powstałe poprzez przejęcie wyrazów z języka obcego,
- znaczeniowe neologizmy, nie polegają na tworzeniu nowych wyrazów, ale na nadaniu wyrazom już istniejącym nowego znaczenia,
