Antygona jest tytułową bohaterką tragedii Sofoklesa. Antygona pochodziła z rodu Labdakidów, nad którym ciążyła klątwa. Kobieta była dzieckiem Edypa i Jokasty. Została zrodzona z kazirodczego związku, gdyż, jak wiemy, Edyp był synem Jokasty. Antygona miała siostrę Ismenę oraz dwóch braci - Eteoklesa i Polinejkesa. Miała również narzeczonego Hajmona.
Antygona uważała prawa boskie za ważniejsze od praw ludzkich. Spowodowało to konflikt z Kreonem, gdyż mimo jego zakazu pochowała brata Polinejkesa. Wybrała prawa boskie, miłość do brata oraz obowiązek rodzinny, przez co skazała się sama na śmierć. Wiedziała, że taką karę poniesie, jednak zdecydowała się przeciwstawić Kreonowi. Byłą bardzo odważną kobietą, nie bała się śmierci. Była bardzo silna psychicznie. Wobec Kreona była dumna, nie błagała o wybaczenie, nie wypierała się swojego czynu. Zdobyła się nawet na krytykę władcy Teb. Antygona potrafiła dochować wierności swoim ideałom. Kobieta popełniła samobójstwo, gdyż nie chciała czekać na powolną śmierć, wyrok skazywał ją bowiem na śmierć przez zagłodzenie.
Antygona i Kreon reprezentują dwie racje - Antygona rację uczucia, miłości siostrzanej, Kreon natomiast rację rozumu. Kobieta stanęła w obronie praw religijnych, praw boskich, władca Teb - praw ziemskich.
