Oskar Kolberg to jeden z najbardziej znanych etnografów, którego pasją był folklor i muzyka. Zajmował się też komponowaniem. Przyszedł na świat Przususze, w województwie kieleckim. Jego rodziciel zajmował się profesurą na Uniwersytecie Warszawskim. Pomiędzy rokiem 1823 i 1830 młody Oskar uczęszczał do Liceum Warszawskiego, w tym samym czasie uczył się też w szkole muzycznej u Józefa Elsnera.
W latach 1835-1836 zgłębiał tajniki muzyki w Berlinie, gdzie podjął również studia na Akademii Handlowej. Potem znalazł się ponownie w kraju i tam nauczał muzyki; najpierw w Wilnie, potem w Homlu i Białymstoku. Kiedy wrócił do stolicy, zajął się księgowością i pracą bankową. W owym czasie współpracował też w tworzeniu encyklopedii Orgelbranda, tworząc hasła muzyczne i muzykologiczne. Od roku 1839 rozpoczął gromadzenie ludowych utworów popularnych na terenach wokół Warszawy. Było mu to potrzebne do zanalizowania i opisania specyficznych cech muzyki słowiańskiej. Jego kompozycje muzyczne zawierają wiele elementów folklorystycznych, na przykład ludowe motywy taneczne: mazurki, kujawiaki. Aż w końcu wydał "Pieśni ludu polskiego" (1842), okrojone z części wulgarnych. W 1846 roku opublikował w "Dzwonie Literackim" utwory w języku litewskim i polskim. Z tego zestawienia wyszły wnioski dotyczące cech skandynawskich, germańskich i łotewskich. Jednocześnie wyszły w tej samej gazecie "Pieśni czeskie i słowackie". Każdą z pieśni opatrzył podkładem muzycznym (fortepian).
Przełom nastąpił około roku 1857, kiedy wyszło jego największe dokonanie: "Pieśni ludu polskiego" - zbiór melodii, składający się z 910 zapisów linii melodycznych i rzeczywistych pieśni ludowych, nasyconych zwrotami pochodzącymi z gwary. Rok 1857 to początek publikowania ogromnego dzieła (23 tomy), pokazującego codzienne życie społeczeństwa XIX-wiecznego: "Lud. Jego zwyczaje, sposób życia, mowa, podania, przysłowia, obrzędy, gusła, zabawy, pieśni, muzyka i tańce". W latach 1871-1872 oddał do druku w "Gazecie Polskiej" rozkład wędrówki po południu Europy - "Obrazy Słowiańszczyzny południowej". Jego autorstwa są również "Obrazy etnograficzne" (1882-1891). Na jego dokonaniach opiera się współczesna folklorystyka i etnografia. Od 1975 uczestniczył w spotkaniach w Akademii Umiejętności, był członkiem Towarzystwa Tatrzańskiego w Krakowie (od 1877 r.) i Warszawskiego Towarzystwa Śpiewaczego "Lutnia" (od 1889).
