Praca organiczna- umacnianie tożsamości narodowej i dążenie do rozwoju na płaszczyźnie kulturowej i oświatowej narodu, przy jednoczesnej dbałości o polepszenie sytuacji ekonomiczno-gospodarczej. Odrzucenie walki zbrojnej- powstańczej ze względu na nieefektywność.
21.10.1939 roku doszło do rozstrzelania mieszkańców Gostynia przez Niemców. Wśród rozstrzelanych znajdował się Edmund Potworowski, wnuk Gustawa Potworowskiego.
Do założenia Kasyna gostyńskiego doszło blisko 170 lat temu, wkrótce po zakończonym niepowodzeniem powstaniu listopadowym. Część środowisk patriotycznych opowiadało się za działalnością konspiracyjną, a część za pracą organiczną. Kasyno miało działać na rzecz rozwoju gospodarczego i oświatowego zacofanego regionu Księstwa Poznańskiego. O kierunku niemieckich poczynań decydował Flottwel. Uważał on iż germanizacja polskiej społeczności jest konieczna, ale musi zostać ona poprzedzona podniesieniem poziomu gospodarczego.
Nie powiodła się próba utworzenia w Poznaniu organizacji o nazwie Towarzystwo przyjaciół rolnictwa, przemysłu i oświaty. Wkrótce jednak 27.10. 1835 roku odbyło się zebranie na którym powołano Kasyno. W zebraniu uczestniczyło 36 osób, a wielką rolę weń odegrał poseł na sejm pruski, hrabia Gustaw Potworowski z Goli. Zebranie przyjęło statut na wzór Towarzystwa Poznańskiego.
Celami Kasyna było wzmożenie przemysłu i czynników oświatowych, jak również organizacja przyjęć. Odbywały się cotygodniowe zebrania. Początkowo miały one miejsce w domu gostyńskiego burmistrza. Był nim Jan Kulesza. Później odbywały się one w siedzibie Kasyna. Obowiązywała surowa etykieta według której mężczyźni nie mogli palić w obecności kobiet. Nie wolno też było uprawiać hazardu. Początkowo kasyno nie było zatwierdzone oficjalnie, gdyż władze pruskie niechętnie zatwierdzały takie przedsięwzięcia. Udało się jednak pozyskać paru Niemców co zażegnało niebezpieczeństwo likwidacji Kasyna. Próby jego zamknięcia miały miejsce jeszcze przed jego uruchomieniem. Powszechne było też inwigilowanie poczynań jego członków. Kwestią kasyna zainteresował się sam król pruski orzekając o nie likwidacji, ale stałej obserwacji działalności placówki.
Dyrekcja kasyna składała się z pięciu osób. Funkcja kasjera polegała na zgromadzeniu składek członkowskich. Ilość członków wahała się na przestrzeni lat między 50 a 160.
Po trudnych początkach, kiedy Kasyno pozbawione było własnego lokalu i po próbach jego rozwiązania, doczekano się wybudowania specjalnego budynku. Wtedy to jego działalność zaczęła się rozwijać i pojawili się nowi członkowie. Jeszcze w trakcie budowy gmachu zaczął ukazywać się Przewodnik rolniczo-przemysłowy. Wkrótce stworzono też bibliotekę liczącą sobie 1000 publikacji.
Utworzono wydziały takie jak rolniczo- przemysłowy zajmujący się rozwojem ekonomiczno- gospodarczym, ulepszaniem i tworzeniem nowoczesnego rolnictwa. Pogłębiano informacje o stanie regionu i o jego ludności. Miejsce miały liczne wystawy, konferencje i imprezy związane z rolnictwem. Kolekcjonowano minerały w liczbie 560 sztuk, oraz muszle, których uzbierano 160. Biblioteka mogła natomiast poszczycić się publikacjami naukowymi z zagranicy w postaci licznych czasopism z Wielkiej Brytanii. Planowano uregulować bieg Odry za pomocą odpowiednich urządzeń wodnych.
Istniał również wydział literacki. Do jego kompetencji należała opieka nad biblioteką i jej zbiorami, jak również gromadzenie przeróżnych pamiątek narodowych. Celem wydziału było szerzenie oświaty w społeczeństwie polskim, jak też kształtowanie i umacnianie tożsamości narodowej w środowiskach chłopów. Dzięki działalności wydziału nawiązano kontakt z innymi regionami takimi jak Śląsk i Mazury, oraz utrzymywano współpracę z leszczyńską gazetą Przyjaciel ludu. Udało się też zorganizować bezpłatne czytelnie ludowe w takich miejscowościach jak: Żytowiecko, Gola, Bodzewo, Krajewice, czy Siemowo.
