JAN KLEMENS BRANICKI

(1689 - 1771)

Jeden z największych magnatów polskich XVIII wieku. Był kontrkandydatem Stanisława Augusta do tronu polskiego. Kiedy królem został Poniatowski odsunął się od spraw politycznych i ostatnie lata życia spędził w Białymstoku. Rozbudował i upiększył miasto Białystok.

  •   1724 został chorążym koronnym
  •   1728 zostal generałem artylerii konnej.
  •   1735 został mianowany hetmanem polnym (obejmował województwo krakowskie, mościcie, janowskie i złotoryjskie)
  •   1748 poślubił Izabelę Poniatowską.
  •   1762 został kasztelanem krakowskim (tym samym piastował dwie najwyższe godności w królestwie)
  •   za jego rządów miasto otrzymało prawa magdeburskie.
  •   z jego fundacji wybudowano wiele budynków w mieście m. in. ratusz, szpital, cekhauz, klasztor, przebudowano pałac.
  •   dbał o rozwój oświaty i kultury: założył pierwsza w Polsce uczelnię wojskową (wojskową szkołę inżynieryjną), pensję dla panien, operhaus (komedialnię), operę włoską oraz balet.
  •   opracował zasady dokonywania wyboru władz lokalnych. Poza burmistrzem, ważną rolę spełniali w nich gubernatorzy pilnujący przestrzegania przepisów policyjnych, porządkowych i przeciwpożarowych.

Umarł bezpotomnie w Bialymstoku jako ostatni z Grafitów Branickich. W testamencie zapisał na cele edukacyjne dużą część swojego majątku.

Sprawił, że Białystok i Tykocin stały się w XVIII wieku jednymi z najnowocześniejszych miast polskich.