Anna Jagiellonka została królową Polski w roku 1575. Faktycznie władzę w kraju sprawował jej mąż - król Polski Stefan Batory. Zmarła w 1596 r.

Anna Jagiellonka urodziła się 18 października 1523 r. w Krakowie. Była córką Zygmunta I Starego i Bony Sforzy.

Po śmierci ojca, a następnie brata - Zygmunta II Augusta, Anna Jagiellonka stała się najważniejszą postacią w kraju i  dziedziczką rodu Jagiellonów.

Podczas pierwszej elekcji sprzyjała Ernestowi Habsburgowi, jednak Jan Zamoyski doprowadził do zobowiązania się Henryka Walezego, że ją poślubi, do czego jednak nigdy nie doszło.

Po haniebnej ucieczce z Polski Henryka Walezego, Anna Jagiellonka stała się jedną z kandydatów do tronu. 12 grudnia 1575 r. prymas Jakub Uchański ogłosił królem Polski cesarza Maksymiliana II Habsburga. Zobowiązał się od do ożenku swojego syna Ernesta Habsburga z Anną Jagiellonką. 

Dzień później Jan Zamoyski ogłosił królową Polski Annę Jagiellonkę. Zgodnie z planami Jana Zamoyskiego, pieczę nad nią mieli pełnić wojewodowie: sandomierski i krakowski, jednak w wyniku działań rodu Zborowskich ich miejsce zajął książę Siedmiogrodu Stefan Batory.

1 maja 1576 r. Anna Jagiellonka poślubiła Stefana Batorego. Jej pozycja w państwie była pozycją równorzędną wobec jej małżonka. Przez cały okres trwania małżeństwa trwał między nimi konflikt, w którym Anna Jagiellonka starała się zdyskredytować pozycję Batorego. Sprzymierzyła się nawet z jego wrogami: Jakubem Uchańskim (prymasem) i Stanisławem Czarnkowskim (referendarzem wielkim koronnym).

Po śmierci Stefana Batorego w 1686 r. zrzekła się swoich praw do korony i poparła kandydaturę Zygmunta III Wazy.

Anna Jagiellonka zmarła 9 września 1596 r.