Tadź Mahal, nazywane inaczej przez Hindusów Taj Mahal, stanowi przepiękne mauzoleum, położone w indyjskiej Agrze. Jest ono zbudowane przez hinduskiego możnowładcę Mirze Ghiasa Bega, perskiego pochodzenia w hołdzie swej ukochanej wnuczce Mumtaz Maral. Jej prawdziwe imię brzmi Arjmand Banu. Ten pierwszy minister cesarza Dżanghira oddał rękę swojej wnuczki synowi cesarza Chirramie, który potem awansował na Króla Świata - Szahdżana. Ona wtedy jako Wybranka Haremu otrzymała przydomek Mumtaz Mahal.
Przez okres 19 lat pełniła obowiązki jedynej i ukochanej żony, o czym może świadczyć jej liczne potomstwo. Niestety zmarła w 1631 roku rodząc 14 potomka. Cesarz nie mogąc pogodzić się ze śmiercią żony, długo myślał, jak uchronić od zapomnienia pamięć o niej. Tak też narodził się pomysł wybudowania mauzoleum w hołdzie dla niej. Budowano je do 1648 roku, z pomocą 20 tys. robotników, przy współudziale licznych artystów, sprowadzanych specjalnie na ten cel z Persji oraz Europy. Tymi ostatnimi byli między innymi Francuz Austin z Bordeaux i Włoch Geronimo Veronea z Wenecji. Jako materiał budulcowy zastosowano biały marmur, otoczono z 3 stron obmurowaniem a usytuowano pięknie nad rzeką Jamuną, w krajobrazie parku i sadów owocowych.
Wędrówkę po tym mauzoleum można rozpocząć, przechodząc pod bramą wejściową, zbudowana z piaskowca o czerwonej barwie. W centralnym punkcie budowli znajduje się przepiękna kopuła, której fasady niższa - wykuta jest w czerwonym piaskowcu a wyższa w białym marmurze. Całe dzieło liczy 26 metrów. Na rogach zobaczyć można minarety w liczbie 4 o wysokości 41 metrów każdy. Są one tak zbudowane, by podczas trzęsień ziemi nie zniszczyć wewnętrznej budowli - są one misternie odchylone na zewnątrz. Każda fasada wysadzana jest agatami, kwiatami wykutymi w marmurze oraz na złoto wypisanymi wersetami z Koranu, dłuta Amanta Khana Shiraziego z Persji.
Wnętrze grzeszyło przepychem i drogocennością. Inkrustowane było szmaragdami jednakże uległo zniszczeniu w czasie kolonizacji angielskiej. Nisza grobowa pod kopułą kryje sarkofag Mumtaz Maral. Sąsiaduje on z sarkofagiem jej męża Szahdżahana. Pierwotnie oba grobowce rozdzielała złota balustrada, wytłaczana szafirami i diamentami, jednakże syn Cesarza, potrzebując funduszy na walki Taż rebeliantami w Mongolii przetopił ja i sam zastąpił balustradą z bogato rzeźbioną w marmurze.
Według legendy głównym architektem i projektantem tej budowli był Ustad Isa perskiego pochodzenia, który swoje dzieło przypłacił kalectwem - został oślepiony z rozkazu Cesarza, by już nigdy w życiu nie móc zbudować jakiejkolwiek budowli, która by przyćmiewała piękno Tadż Mahal Obiekt ten znajduje się na liście Światowego Dziedzictwa Kultury i Przyrody UNESCO, jako najwspanialsza budowla muzułmańska w Indiach.
