Najważniejsze dane dotyczące planety:
- masa planety 0,05 mas Ziemi
- średnica 4878 km
- objętość 563.3
km
- objętość względem objętości Ziemi 0.0553
- prędkość orbitalna 47.89 km / s
- okres obiegu wokół Słońca 87.969 dni
- średnia odległość planety od Słońca 57.91 mln km
- nachylenie orbity względem ekliptyki 7° 00' 15''
- peryhelium (najmniejsza odległość od Słońca) 46 mln km
- aphelium (największa odległość od Słońca) 70 mln km
- okres obrotu wokół własnej osi 176 dni
- średnia gęstość 5.44 g/cm
- siła ciężkości na planecie 372 cm/s
- najmniejsza odległość od Ziemi 82 mln km
- największa odległość od Ziemi 217 mln km
- średnia temp. powierzchni 232°C
- najwyższa temp. powierzchni 500°C
- najniższa temp. powierzchni -173°C
Merkury jest najbliższą Słońcu planetą. Masa Merkurego jest około sześć milionów razy mniejsza od masy Słońca. . Średnica Merkurego wynosi tylko 4840 kilometrów. Stanowi to mniej niż 40 % średnicy ziemskiej.
Merkury znany był już w starożytności. Wtedy astronomowie ochrzcili imieniem go Merkury na pamiątkę boga handlu. Przyczyna prawdopodobnie tkwiła prędkość tym, ze Merkury porusza się po niebie prędkość dużą prędkością. Dla obserwatorów z Ziemi jest słabo widoczny ze względu na to, że jego odległość od Słońca jest bardzo mała.
Orbita, po której porusza się Merkury ma kształt elipsy o mimośrodzie 0.2. Dlatego planeta okrążając Słońce znajduje się w różnych odległościach od gwiazdy. I tak największa możliwa odległość to 0.47 j.a, . a do Słońca może zbliżyć się najbardziej na odległość 0.31 j.a.
Okres obiegu planety wokół Słońca wynosi tylko 0.24 roku. Średnia prędkość orbitalna Merkurego jest równa 48 km / s. Okres obrotu wokół własnej osi to 58.6 dnia.
Merkury wykonuje ruch obrotowy wokół osi, która jest niemalże prostopadła do płaszczyzny orbity.
W czasie dwóch obiegów Słońca Merkury trzy razy rotuje wokół własnej osi. Doba merkuriańska trwa więc 176 dni ziemskich i jest dwa razy dłuższa od roku merkuriańskiego. Jest to jedna z osobliwości planety.
Przypuszcza się, że zjawisko to związane jest z oddziaływaniem słonecznym na Merkurego.
Jeśli chodzi o budowę wewnętrzną to prawdopodobnie około 80 % masy planety to żelazo formujące dosyć duże jądro. Przypuszcza się, że jego promień wynosi około 1800 kilometrów. Jądro otoczone jest przez płaszcz krzemianowym i skorupę o niewielkiej grubości.
Dzięki zdjęciom wykonanym przez sondę kosmiczną Mariner 10, która w 1974 roku zbliżyła się do Merkurego możliwe było poznanie ukształtowania powierzchni planety. Powierzchnia Merkurego jest bardzo podobna do powierzchni ziemskiego Księżyca i Marsa. Na powierzchni planety wyraźnie dominują liczne kratery uderzeniowe, które są pozostałościami po bombardowaniu meteorytów a także płaskowyże , doliny i rowy. Kratery na Merkurym otrzymały nazwy na część wielu sławnych artystów m.in. Beethovena, Mickiewicza, Chopina czy Homera.
Największą osobliwością Merkurego jest niewątpliwie obszar zwany Kotliną Gorąca. Powstała prawdopodobnie w wyniku zderzenia Merkurego z obiektem o dużych rozmiarach.. Kotlina Gorąca otoczona jest rozległym pierścieniem górskim.
Skarpy pojawiające się na powierzchni Merkurego sięgają nawet 3 kilometrów wysokości i mogą osiągać długość 500 metrów.
Badania z wykorzystaniem podczerwieni sugerują, że cała planeta może być pokryta kilkumetrową warstwą pyłu.
Do niedawna panował pogląd, że na Merkurym nie ma atmosfery. Ostatnio jednak udowodniono, że zaraz przy powierzchni istnieje szczątkowa atmosfera. Jej gęstość jest miliard razy mniejsza od gęstości atmosfery ziemskiej. W jej skład wchodzą niewielkie ilości helu, tlenu, sodu i potasu. Za taki stan atmosfery odpowiedzialna jest zbyt mała masa planety i związana z tym trudność utrzymania gazów oraz zbyt słabe pole magnetyczne. Stwierdzono, że jest ono o dwa rzędy mniejsze niż ziemskie. Oś pola magnetycznego jest odchylona od osi obrotu planety o 14 stopni. Informacji tych dostarczył również sonda Mariner 10. Przyczyną słabego pola magnetycznego jest prawdopodobnie mała prędkość rotacji planety.
Jak już wcześniej napisano orbita Merkurego jest eliptyczna, a więc odległość od Słońca się zmienia. Ponadto dni i noce trwają długo. Oba te czynniki powoduj powstawanie dużych różnic temperatur na powierzchni planety. Na półkuli oświetlonej w danej chwili przez światło słoneczne, temperatura może wynosić nawet 770K w momencie gdy odległość planety od Słońca jest najmniejsza. Gdy zaś odległość zwiększa się do maksymalnej temperatura na oświetlonej półkuli wynosi około 650 K. Natomiast na półkuli nieoświetlonej temperatura może spaść do 100K. Na żadnej innej planecie w Układzie Słonecznym nie ma tak dużych rozpiętości temperatur. Jako, że Merkury jest położony najbliżej Słońca dociera do jego powierzchni najwięcej energii słonecznej. Jest jej ponad siedem razy więcej niż energii docierającej do powierzchni naszej planety.
Merkury jest bardzo słabo widoczny dla obserwatorów z Ziemi. Znajduje się zawsze w bliskiej odległości od Słońca. Wobec tego można go dostrzec tylko tuż po zachodzie albo zaraz przed wschodem.
Ze względu na to, że Merkury jest dla Ziemi planetą wewnętrzną, więc czasem widać jego przejście przed tarczą słoneczną. Ostatnio zjawisko takie można było obserwować 15 listopada 1999 roku, a poprzednio 6 listopada roku 1993.
