Zasada zachowania ładunku, czyli podstawowa zasada elektrostatyki, mówi, że w układzie izolowanym całkowity ładunek zawsze jest stały. Elementarny ładunek elektryczny ma wartość 1.6x10
C. Wszystkie realnie istniejące w przyrodzie ładunki są wielokrotnością tego ładunku elementarnego. Świadczy to o kwantowej naturze ładunku.
Siłę wzajemnego oddziaływania dwóch ładunków, które znajdują się w odległości r od siebie opisuje prawo Coulomba. Wg tej zasady siła ta jest wprost proporcjonalna do iloczynu tych ładunków i odwrotnie proporcjonalna do kwadratu odległości r.
Układ dwóch ładunków, dodatniego i ujemnego, o równej wielkości oddalonych od siebie na pewna odległość nazywamy dipolem elektrycznym. Ten trwały układ charakteryzuje się tzw. momentem dipolowym. Jest to iloczyn wartości ładunku i odległości między tymi ładunkami.
Iloraz siły działającej na ładunek próbny, umieszczony w danym punkcie przestrzeni, i tego ładunku nazywa się natężeniem pola elektrycznego. Kierunek wektora natężenia jest taki sam jak kierunek siły działającej na ładunek dodatni.
Zgodnie z zasadą superpozycji natężenie pola elektrycznego w każdym punkcie przestrzeni stanowi wektorową sumę natężeń pól wytwarzanych przez każdy z ładunków.
Z polem elektrycznym związane jest również pojęcie potencjału elektrycznego. Jest to iloraz energii potencjalnej pola i jednostkowego ładunku. Punkty o takim samym potencjale tworzą tzw. powierzchnie ekwipotencjalne.
