Układ krwionośny jest typu zamkniętego. Wraz z rozwojem zanikają skrzela, co przyczynia się do powstania łuków aorty (prawego i lewego), które bezpośrednio łączą aortę brzuszną i grzbietową. Po organizmie krew rozprowadzana jest za pomocą dużego obiegu. Gdy płuca zaczynają odpowiadać za wymianę gazową, wykształca się drugi obieg zwany płucnym.

Duży obieg

Natlenowana krew płynie z komory serca do narządów i wszystkich innych tkanek organizmu. Tam oddaje tlen. Następnie odtlenowana już płynie z powrotem do serca, do jego prawego przedsionka.

Obieg płucny

Odtleniona krew płynie z serca do płuc, gdzie następuje jej natlenienie. Następnie krew wraca do serca, do jego lewego przedsionka.

Krew do obydwu obiegów wtłaczana jest przez serca, dzięki temu ciśnienie i szybkość przepływu krwi są większe. Przechodząc przez naczynia włosowate krew zwalnia i powoli płynie do serca. W sercu jest wspólna komora dla krwi z obydwu obiegów, co powoduje mieszanie się. Jednak nie wpływa to znacząco na wydajność. Krew płynąca z płuc jest niezbyt dobrze natlenowana, gdyż nie pozwala na to struktura płuc ani mechanizm wentylacji. Z kolei również krew płynąca z peryferiów ciała: z oddychania skórnego oraz odtlenowana w organach wewnętrznych jest także pomieszana.

Ewolucja dąży do oddzielania się krwi natlenowanej i odtlenionej w komorze serca. Na przykład obecne żaby posiadają komorę orz stożek tętniczy zawierający liczne utrudnienia w postaci belek czy fałd. Dzięki temu do płuc płynie większość krwi odtlenowanej, a do ciała - natlenowanej.

Obieg skórny

Jest one jakby trzecim obiegiem u płazów. Zwierzęta te mogą, jeśli zajdzie taka potrzeba, różnicować stopień wymiany gazowej przez płuca oraz przez skórę. Na przykład podczas długiego przebywania pod wodą, są w stanie zmniejszyć oddychania płucne, a zwiększyć wymianę gazową skórną.