Perm jest ostatnim okresem Paleozoiku. Nazwa pochodzi od rosyjskiego miasta, gdzie pierwszy raz została dokładnie opisana skała pochodząca z tamtych czasów.

Na półkuli północnej znajdował się duży kontynent - Gondwana. Pokryty był on lodem, który sięgał aż równika (zlodowacenie zapoczątkowane w karbonie). W takich warunkach rosły glosopterydy, będące paprociami nasiennymi. Ich ślad stanowią jedynie nieduże pokłady węgla.

Na półkuli południowej doszło do złączenia się płyt tektonicznych i powstania jednego kontynentu. Wywołało to fałdowanie appalachijskie, będące końcowym etapem orogenezy hercyńskiej. W wyniku podnoszenia się lądów doszło do wyschnięcia dużej części płytkich mórz. Spowodowało to zmianę klimatu = spadek temperatury i wilgotności.

Z tego powodu doszło do wymarcia znacznej liczby gatunków. Wyginęły trylobity i ryby pancerne. Ponadto wśród roślin wymarły paprocie, skrzypy oraz widłaki, natomiast powstały rośliny nagonasienne, takie jak: iglaste, miłorzęby czy sagowce.

Wykształciła się grupa kotylozaurów, będących wspólnym przodkiem gadów, ptaków i ssaków. Występowały wśród nich mięsożercy oraz roślinożercy. W permie miały też początek gady ssakokształtne, w szczególności pelikozaury. Z nich wykształciły się gady Terapsida. Ich przedstawicielem był Cynognathus, który posiadał zróżnicowane zęby (podobnie jak ssaki), czyli był heterodontem. Ponadto miał on podniebienie wtórne skostniałe, które umożliwiało mu jedzenie i oddychanie jednocześnie. Stało się to podstawowym czynnikiem umożliwiającym powstanie stałocieplności.

W środowisku wodnym na półkuli południowej były już obecne pierwsze gady wodne, mezozaury, ich pokarm stanowiły ryby.

Koniec permu jest czasem, kiedy to doszło do wymarcia prawie 90% wszystkich gatunków zwierząt.