Ucho człowieka złożone jest z ucha:
- zewnętrznego -małżowina uszna (fałd skórny o zrębie chrząstkowym) oraz przewód słuchowy zewnętrzny (wysłany nabłonkiem urzęsionym), ograniczony jest błoną bębenkową, drgającą pod wpływem fal dźwiękowych;
- środkowego - błona bębenkowa, jama bębenkowa (wypełniona powietrzem) oraz kosteczki słuchowe (młoteczek, połączony z kowadełkiem, a to ze strzemiączkiem) i trąbka słuchowa, łącząca ucho środkowe i jamę gardła (zachodzi wyrównywanie ciśnień z obu stron błony bębenkowej);
- wewnętrznego - elementy odpowiadające za słuch oraz za równowagę, umieszczone w układzie przestrzennym - błędniku kostnym (ślimak, przedsionek oraz trzy kanały półkoliste), wewnątrz którego jest błędnik błoniasty, wypełniony i otoczony płynem - śródchłonką; narząd Cortiego (w ślimaku) to właściwy narząd słuchu, przekazuje impulsy do nerwu słuchowego.
Proces odbioru wrażeń słuchowych: fala dźwiękowa trafia do małżowiny usznej → przewód słuchowy → błona bębenkowa (drga) → łańcuszek kostny → błędnik błoniasty, pobudzenie endolimfy → podrażnienie zakończeń nerwowych, odczuwane jako dźwięk.
Zakres odbieranych częstotliwości (maleje z upływem lat): od 16 do 20 000Hz.
Ucho jako narząd równowagi: kanały półkoliste ucha (trzy prostopadłe płaszczyzny), wypełnione endolimfą z kryształkami CaCO3 (otolity), które w zależności od ruchów głowy podrażniają nabłonek rzęskowy.
