burza

burza w szklance wody (też: wzniecać burzę w szklance wody) - awantura z błahego powodu, wiele hałasu o nic; awanturować się z błahego powodu, wywoływać awanturę nie mającą ani istotnego powodu, ani nie powodującą poważnych konsekwencji: Na ostatniej lekcji wychowawczej wybuchła burza w szklance wody, kiedy Jola poruszyła sprawę ostatniej klasowej wycieczki w góry.

• Powiedzenie o burzy w szklance wody ("une tempęte dans un verre d'eau") przypisywane jest francuskiemu myślicielowi społecznemu doby oświecenia, pisarzowi politycznemu i prawnikowi, Monteskiuszowi (Charles Montesquieu, 1689-1755), który w ten sposób miał skomentować zamieszki, jakie wybuchły w mało istotnej ze względów politycznych republice San Marino.

wpadać, pędzić, biec jak burza - biec szybko, gwałtownie: Pies przebiegł przez korytarz jak burza i wpadł do pokoju swojego pana z głośnym szczekaniem.

burza czegoś - w ten sposób oddaje się nagromadzenie czegoś, np. burza włosów, burza zieleni: Z tą burzą włosów sama sobie nie poradzisz, idź lepiej do fryzjera.

cisza przed burzą - pozorny spokój: Spokój mamy to cisza przed burzą - stwierdził Darek - trzeba będzie się przygotować do tej trudnej rozmowy.

rozpętać burzę - nagłośnić jakąś sprawę, która wzbudza duże emocje: Redaktor dziennika rozpętał burzę swoim artykułem na temat ekscesów w nocnym lokalu z udziałem miejscowych urzędników.

burza mózgów - intensywna dyskusja: Na lekcji polskiego odbyła się prawdziwa burza mózgów, nawet dzwonek jej nie zakończył.