w literaturze staropolskiej odmiana komedii rybałtowskiej, wesołe utwory dialogowe o charakterze farsowo-błazeńskim, wywodzące się z interludium. Forma uprawiana była w teatrze jarmarcznym, zwłaszcza w okresie "mięsopustu", czyli w ostatnich dniach przed środą popielcową (stąd nazwa). Najsłynniejsza jest XVII-wieczna farsa karnawałowa P. Baryki Z chłopa król.
Potrzebujesz pomocy?
To ci się przyda
Już uciekasz?
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
Polecamy na dziś
Prywatność. Polityka prywatności. Ustawienia preferencji. Copyright: INTERIA.PL 1999-2025 Wszystkie prawa zastrzeżone.