dłuższy utwór poetycki o charakterze rozprawy pouczającej, umoralniającej, zawierający elementy opisowe i narracyjne służące jako przykłady. Pierwowzór gatunku stworzył Hezjod w poemacie Prace i dnie (VII w. p.n.e.), w poezji rzymskiej uprawiali go Wergiliusz (Georgiki), Horacy (Sztuka poetycka), Owidiusz (Sztuka kochania). Wiele wspólnego miał poemat dydaktyczny z poematem opisowym i poematem filozoficznym. Współcześnie do jego tradycji sięga tzw. poezja traktatowa, np. Traktat moralny i Traktat poetycki Cz. Miłosza.
