jeden z najstarszych gatunków średniowiecznej epiki (XI-XIII w.), opiewający bohaterskie czyny legendarnych lub historycznych postaci. Są to utwory przeważnie anonimowe, utrzymane w poważnym tonie, zawierające nauki moralne i kreujące ideał średniowiecznego rycerza. Recytowane były przy akompaniamencie lutni przez wędrownych pieśniarzy w zamkach lub podczas jarmarków. Pośród zachowanych utworów wyróżnia się kilka grup tematycznych:
Chansons de geste wykonywali na dworach wędrowni żonglerzy przy akompaniamencie muzyki. Utwory pisane były wierszem, ukłożonym w strofy (laisse), 8- 10- lub 12-zgłoskowym. Charakteryzowały się współwystępowaniem elementów prawdopodobieństwa oraz motywów fantastyczno-mityczno-religijnych. W XIV w. gatunek uległ daleko posuniętej konwencjonalizacji, zaczęły górować wnim elementy fantastyczne i baśniowe, awanturniczość i cudowność. Przechylał się coraz bardziej w kierunku literatury popularnej. Zaczęły też powstawać kompilacje prozą, a gatunek zmieniał się w romans rycerski.
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
