ksiądz, chłopski działacz konspiracyjny, rewolucjonista. Był synem chłopa i pochodził z Kielecczyzny. Wstąpił do zakonu pijarów; po jego likwidacji przez cara został księdzem świeckim. W czasie powstania listopadowego angażował się w pomoc charytatywną i działalność patriotyczną. Później, jako wikary, a następnie proboszcz na Lubelszczyźnie (Wielkołazy, Chodel) interesował się ruchem narodowym i nawiązał kontakty z konspiracyjnym Związkiem Narodu Polskiego.
W latach 1843-44 zajmował się działalnością agitacyjną w Kieleckiem i na Lubelszczyźnie, rozprowadzając głównie wśród chłopów (a także w miasteczkach i pośród szlachty) teksty propagandowo-patriotyczne. W Złotej książeczce, czyli historii rodu ludzkiego oraz Liście ojca świętego Grzegorza papieża wzywał nie tylko do powstania przeciwko caratowi, ale także do przeciwstawienia się wyzyskowi ze strony szlachty i postulował uwłaszczenie chłopów. Za udział w powstaniu obiecywał odpusty. W Krótkim a prawdziwym wykładzie nauki Jezusa Chrystusa krytykował istniejące stosunki społeczno-polityczne i proponował wizję nowego społeczeństwa żyjącego w duchu chrześcijańskiego socjalizmu.
Na krótko przed planowanym wybuchem powstania (październik 1844 r.) został aresztowany przez władze carskie we wsi Krajno koło Kielc (doniesiono, że agituje za powstaniem) wraz ze sporą liczbą chłopów. Skazano go na karę śmierci, którą zamieniono na bezterminową katorgę w syberyjskich kopalniach. Po 20 latach powrócił do Lublina, gdzie został kapelanem w jednym ze szpitali.
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
