nazywamy tak Kościół wschodni, który rozwinął się na terenie cesarstwa bizantyjskiego, a w wyniku działalności misyjnej ukształtował się też w Bułgarii, Rumunii, Serbii i na Rusi. Narastające różnice doktrynalne oraz rywalizacja między biskupami Rzymu i Konstantynopola o prymat w chrześcijaństwie spowodowały w 1054 r. rozłam na Kościół zachodni i wschodni. Działania zmierzające do przywrócenia jedności nie przyniosły trwałych rezultatów.
W odróżnieniu od katolików prawosławni twierdzą, że Duch Święty pochodzi tylko od Boga Ojca, nie uznają czyśćca i dogmatów o Niepokalanym Poczęciu i Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny, a także nie uznają prymatu papieża w chrześcijaństwie.
W Kościele Wschodnim ukształtowały się odrębne jednostki organizacyjne (autokefaliczne - czyli niezależne kościoły narodowe), na czele których stoją patriarchowie (metropolici). Prawosławni nie uznają też kalendarza gregoriańskiego. W liturgii stosuje się obrządek bizantyjski; duże znaczenie ma śpiew chóralny i solowy (nie używa się instrumentów); praktykuje się kult obrazów (ikon) i relikwii.
Celibat w Kościele prawosławnym obowiązuje tylko biskupów i mnichów. Najwięcej zwolenników prawosławia znajduje się w Rosji, Grecji, Bułgarii, Rumunii, także w krajach kaukaskich (np. Gruzja).