KRASICKI IGNACY (1735-1801)

zwany "księciem poetów polskich", biskup warmiński i arcybiskup gnieźnieński, publicysta, komedio- i powieściopisarz, autor pierwszego polskiego słownika pisarzy polskich i obcych oraz encyklopedii Zbiór potrzebniejszych wiadomości. Najwybitniejszy przedstawiciel literatury polskiego oświecenia. Pochodził z Dubiecka (koło Sanoka), ukończył kolegium jezuitów we Lwowie, a w latach 1751-54 studiował w Warszawie w seminarium duchownym oo. misjonarz. W latach 1759-61 studiował też w Rzymie. Po ukończeniu studiów został sekretarzem prymasa Władysława Łubieńskiego, a z czasem został biskupem warmińskim i zaufanym współpracownikiem króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Był stałym bywalcem na słynnych obiadach czwartkowych.

Krasicki to wybitny stylista, prawdziwy mistrz dowcipu, ale także szermierz patriotyzmu i demaskator głupoty, nieuczciwości i "poprawiacz świata". Jego najsłynniejsze dzieła to: Myszeis (1775 r.), Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki (1776 r.), Pan Podstoli (1778 r.), Monachomachia (1778 r.), Bajki i przypowieści (1779 r.), Satyry (1780 r.), Antymonachomachia (1780 r.), Wojna chocimska (1780 r.).

Był też współzałożycielem i publicystą "Monitora", periodyku adresowanego głównie do szlachty i propagującego reformy, a w latach 1798-99 wydawał czasopismo "Co tydzień".

W 1766 r. został biskupem warmińskim i otrzymał tytuł księcia. W swojej siedzibie w Lidzbarku stworzył prawdziwą oazę kultury: kolekcjonował obrazy, medale, założył wspaniałą bibliotekę, gościł u siebie artystów i ludzi pióra. W 1795 r. został arcybiskupem gnieźnieńskim, ale ostatnie lata życia spędził w Berlinie. Jego zwłoki spoczywają w katedrze gnieźnieńskiej.

KRN (Krajowa Rada Narodowa) - lewicowa organizacja uzurpująca sobie prawo reprezentacji politycznej narodu polskiego. Miała tworzyć przeciwwagę dla polskiego rządu w Londynie i Delegatury Rządu na Kraj. Powstała 1 stycznia 1944 r. z inicjatywy Stalina. Jej przewodniczącym został przysłany na tę okazję z Moskwy Bolesław Bierut, który skupił w swoich rękach także kompetencje prezydenckie. W skład KRN weszły PPR, Robotnicza Partia Polskich Socjalistów i nieliczni działacze lewicowi stojący w opozycji do polskiego rządu na wychodźstwie i Delegatury Rządu na Kraj. Popierani przez Moskwę polscy komuniści uzurpowali sobie władzę ustawodawczą, przewidywali w przyszłości powołanie rządu, zapowiadali reformę rolną i nacjonalizację, opowiadali się za przyjaźnią i współpracą z ZSRR i przesunięciem granic Polski: zachodnich do Odry, a wschodnich - na linię Curzona. KRN powołała też swoje wojsko - Armię Ludową, na czele z gen. Michałem Rolą-Żymierskim.