brytyjski generał i feldmarszałek. Pochodził z arystokratycznego rodu i otrzymał doskonałe wychowanie i wykształcenie. W 1908 r. zdecydował się wstąpić do akademii wojskowej, a po jej ukończeniu służył w brytyjskich siłach kolonialnych stacjonujących w Indiach. Walczył w I wojnie światowej. W czasie II wojny światowej jako dowódca korpusu walczył przeciwko Niemcom w Belgii i północnej Francji. W 1942 r. został dowódcą 8 armii brytyjskiej w Egipcie, z którą odnosił zwycięstwa w tzw. operacji libijskiej (w III fazie), a w listopadzie tego samego roku pod El-Alamein rozgromił pancerne wojska niemiecko-włoskie. W następnym roku Montgomery zdobył Cyrenajkę, Trypolitanię i Tunezję. Brał też udział w inwazji aliantów na Sycylię i Włochy. Od czerwca do sierpnia 1944 r. był dowódcą wojsk alianckich w Normandii, a do końca wojny dowódcą 21 grupy armii w Europie Zachodniej. Został też wtedy marszałkiem. Po zakończeniu wojny był dowódcą brytyjskich wojsk okupacyjnych w Niemczech, potem szefem sztabu generalnego, a w latach 1951-58 zastępcą naczelnego dowódcy sił NATO w Europie. Po zakończeniu tej służby przeszedł na emeryturę.