działacz ludowy i polityk. Był absolwentem Uniwersytetu Lwowskiego, a od 1908 r. nauczycielem gimnazjalnym we Lwowie. Od samego początku studiów prowadził ożywioną działalność polityczną wśród młodzieży. W 1914 r. związał się z PSL "Piast", został też redaktorem "Gazety Zamojskiej". W czasie I wojny światowej zdecydował się jednak rozpocząć współpracę polityczną z PSL "Wyzwolenie" i tej partii pozostał już wierny.
W niepodległej Polsce był posłem na sejm. W latach 1920-21 był ministrem wyznań religijnych i oświecenia publicznego, a następnie ministrem kultury i sztuki. W latach 1922-28 pełnił funkcję marszałka sejmu. Pełnił w tym czasie dwukrotnie konstytucyjną funkcję prezydenta Rzeczypospolitej - po zamordowaniu Narutowicza w 1922 r. i rezygnacji Wojciechowskiego w 1926 r.
Był rzecznikiem zjednoczenia ruchu ludowego, uważa się go za współtwórcę Stronnictwa Ludowego - pełnił funkcję wiceprezesa tej partii, a w latach 1931-39 był redaktorem naczelnym "Zielonego Sztandaru". Był zdecydowanym przeciwnikiem Piłsudskiego i sanacji.
W czasie II wojny światowej działał w Służbie Zwycięstwu Polsce, był też członkiem Politycznego Komitetu Porozumiewawczego. Zaczął też tworzyć konspiracyjne SL "Roch". W 1940 r. został przez Niemców aresztowany, a następnie rozstrzelany w Palmirach. Pozostawił po sobie pamiętniki.