pianista i kompozytor, polityk. Pochodził z Podola z rodziny ziemiańskiej. W latach 1872-78 studiował pianistykę w Instytucie Muzycznym Warszawskim. W międzyczasie wiele koncertował na terenie ziem polskich i w Rosji. Po zakończeniu nauki został nauczycielem fortepianu. W 1881 r. rozpoczął studia muzyczne w Berlinie, a następnie w Wiedniu. W 1885 r. został profesorem w konserwatorium muzycznym w Strasburgu. Przez cały czas nadal wiele koncertował: w Wiedniu, Paryżu, Londynie i w Nowym Jorku, gdzie zyskał ogromną sławę. W 1886 r. zamieszkał w Szwajcarii, gdzie związany był z tamtejszą Polonią. W 1910 r. ufundował w Krakowie pomnik bitwy pod Grunwaldem (z okazji 500 rocznicy).
W 1913 r. wyjechał do USA, ale po wybuchu I wojny światowej powrócił do Europy i wraz z H. Sienkiewiczem i G. Narutowiczem założył w Szwajcarii Komitet Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce. Jednocześnie w Londynie utworzył Polski Fundusz Zapomogowy. Paryski Komitet Narodowy Polski zadecydował, by Paderewski reprezentował interesy Polaków w USA - dlatego muzyk znów wyjechał za ocean, gdzie przy okazji koncertów (ponad 300 w 1917 r.) przemawiał i agitował na rzecz sprawy polskiej. Udało mu się nawiązać znajomość z prezydentem Wilsonem. Przekonał też Polonię amerykańską na kongresie w Pittsburghu w 1917 r., by utworzyła wojsko polskie i przystąpiła do walki w Europie. Przypuszcza się, że dzięki jego wstawiennictwu prezydent Wilson poruszył sprawę polską w swoim orędziu pokojowym.
W grudniu 1918 r. powrócił do Polski, co stało się dla Poznaniaków bodźcem do rozpoczęcia powstania w Wielkopolsce. W 1919 r. (styczeń) Piłsudski mianował go premierem rządu polskiego, był też ministrem spraw zagranicznych i przedstawicielem Polski na konferencji w Wersalu. W latach 1920-21 był pierwszym delegatem polskim przy Lidze Narodów. Później wycofał się z życia politycznego, ale powrócił do niego w 1936 r., kiedy to razem z Sikorskim utworzyli w Szwajcarii tzw. Front Morges.
W czasie II wojny światowej do 1940 r. pełnił funkcję przewodniczącego Rady Narodowej. Zmarł w Stanach Zjednoczonych, ale jego prochy sprowadzono do Polski w 1992 r. i zgodnie z jego wolą pochowano w katedrze św. Jana w Warszawie.
Jego najwybitniejsze dzieła muzyczne to: "Sonata na skrzypce i fortepian", "Fantazja polska na fortepian i orkiestrę", "Koncert fortepianowy a-moll", "Symfonia h-moll" i in. Paderewski roztoczył też opiekę nad młodymi, uzdolnionymi pianistami.
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
