Magellan Ferdynand (ok. 1480- 1521)

portugalski żeglarz i podróżnik na służbie króla Hiszpanii.

W młodości był żołnierzem i brał udział w wyprawach wojennych do Indii i Maroka; później został oficerem. Jego podróżnicza żyłka i relacje zasłyszane od innych żeglarzy sprawiły, że zapragnął odkryć nowe szlaki morskie. Ciekawiło go zwłaszcza, czy można przez Atlantyk (płynąc w kierunku zachodnim) dopłynąć do wybrzeży Azji Wschodniej i Wysp Korzennych. Swoim pomysłem zainteresował króla Hiszpanii Karola I.

20 IX 1519 r. Magellan na czele 265 ludzi (pięcioma okrętami) wyruszył z hiszpańskiego portu San Luca de Barrameda w kierunku południowo-zachodnim. Po dopłynięciu do La Platy (styczeń 1520 r.) okazało się, że nie ma tam żadnego połączenia z oceanem leżącym u zachodnich wybrzeży Ameryki. Magellan wraz z załogą przezimował w Patagonii, a w sierpniu wyruszył w dalszą podróż i odkrył cieśninę łączącą Atlantyk z nowym oceanem, który nazwali Spokojnym. Cieśninę nazwano Cieśniną Wszystkich Świętych (dziś Magellana). Po 100 dniach podróży przez Pacyfik (z głodu i pragnienia zmarła prawie połowa załogi) dotarli do archipelagu Marianów, który nazwali Wyspami Złodziejskimi, gdyż zostali okradzeni przez tubylców. Po krótkim postoju na wyspie Guam wyruszyli w dalszą podróż i dotarli do Filipin, które nazwali Wyspami św. Łazarza. Tutaj Magellan próbował interweniować w sporze między tubylcami i zginął od zatrutej strzały 27 IV 1521 r. Reszta załogi kontynuowała podróż przez Moluki na Ocean Indyjski i w listopadzie 1521 r. dotarła do Wysp Korzennych. 6 IX 1522 r. 18-osobowa grupa pod dowództwem Juana Sebastiana Elcańo powróciła do Hiszpanii z ładunkiem korzeni, które z naddatkiem pokryły koszty podróży.