Odpowiedzi do zadań z podręczników w apce Skul
pobierzamerykański generał i prezydent. Był absolwentem Akademii Wojskowej w West Point, którą ukończył w 1915 r. Służył później w armii amerykańskiej jako oficer piechoty, a następnie wojsk pancernych. W latach 1935-39 pełnił funkcję zastępcy szefa misji wojsk USA na Filipinach. Po przystąpieniu USA do II wojny światowej został w 1942 r. skierowany do sztabu wojsk sojuszniczych w Londynie. Zajmował się tam organizacją operacji desantu aliantów w Północnej Afryce, która została przeprowadzona w listopadzie 1942 r. Kilka miesięcy później został głównodowodzącym wojsk alianckich w Afryce Północnej - dowodził operacjami wojskowymi w Tunezji, które zakończyły się kapitulacją wojsk niemieckich i włoskich. Później dowodził także inwazją na Sycylię oraz Włochy. W grudniu 1943 r. powierzono mu Naczelne Dowództwo Sojuszniczych Sił Ekspedycyjnych. W czerwcu 1944 r. kierował największą operacją desantową aliantów, jaką było lądowanie w Normandii. Po zakończeniu wojny objął dowództwo nad amerykańskimi wojskami okupacyjnymi w Niemczech. W latach 1945-48 był też szefem sztabu armii USA, a następnie (1948-49 r.) doradcą wojskowym prezydenta Trumana. W latach 1950-52 był naczelnym dowódcą wojsk NATO w Europie. Po zakończeniu kadencji wycofał się ze służby wojskowej i rozpoczął działalność polityczną. W 1952 r. jako kandydat Partii Republikańskiej zwyciężył w wyborach prezydenckich - pełnił ten urząd przez 2 kadencje (do końca 1961 r.). Opracował wtedy tzw. "doktrynę Eisenhowera", której celem było przeciwstawienie się wpływom komunistycznym na terenie Bliskiego i Środkowego Wschodu i zapewnienie Stanom Zjednoczonym wpływów w tym regionie. Za jego kadencji doszło też do zestrzelenia nad terytorium ZSRR amerykańskiego samolotu szpiegowskiego, co doprowadziło do ponownego zaostrzenia stosunków Wschód - Zachód.