DYMITROW GEORGI (1882-1949) - bułgarski działacz komunistyczny. W młodości pracował w drukarni jako zecer, a w 1902 r. rozpoczął działalność w Bułgarskiej Robotniczej Partii Socjal-Demokratycznej. Rok później utworzył w niej frakcję wzorowaną na bolszewickiej. Jako członek władz partii został w 1913 r. posłem do parlamentu bułgarskiego. Za antywojenną agitację trafił w 1918 r. do więzienia, ale dzięki amnestii po roku wyszedł na wolność. W 1919 r. utworzył Bułgarską Partię Komunistyczną i szybko rozpoczął współpracę z Leninem w ramach Kominternu (III Międzynarodówka Komunistyczna). W 1923 r. usiłował przeprowadzić w Bułgarii komunistyczny zamach stanu, za co został przez sąd bułgarski skazany na karę śmierci; udało mu się jednak uciec do Moskwy. Został wkrótce szefem Komunistycznej Federacji Bałkańskiej (jedna z gałęzi Kominternu) z siedzibą w Wiedniu. W 1933 r. przebywał w Berlinie i został wtedy oskarżony o podpalenie Reichstagu. Po uniewinnieniu w pokazowym procesie wyjechał do ZSRR. W 1935 r. został sekretarzem generalnym Kominternu - był w kręgu najbardziej zaufanych ludzi Stalina. Od 1946 premier, od 1948 sekretarz generalny Bułgarskiej Partii Komunistycznej.