RZECKI IGNACY

B. Prus Lalka, bohater pierwszoplanowy; warszawski mieszczanin, przyjaciel Wokulskiego i jego zastępca - prowadzi sklep Stanisława

Wygląd: Mężczyzna w średnim wieku, ubiera się niezgodnie z najnowszą modą

Życiorys: Został wychowany w kulcie Napoleona (jego ojciec walczył w armii napoleońskiej). W odpowiednim czasie Rzecki został oddany do sklepu Mincla, gdzie miał się nauczyć kupiectwa. Tu wpojono mu zasady ciężkiej, rzetelnej pracy, którym pozostał wierny do końca życia

Walczył w czasie Wiosny Ludów, jego wielkim przyjacielem był wtedy August Katz, jeden z subiektów w sklepie Mincla. Po jego samobójczej śmierci Rzecki wrócił do Warszawy. Znał już wtedy Wokulskiego, który służył w winiarni Hopfera, gdzie bywał Rzecki. Wokulski ożenił się z wdową po Janie Minclu, Małgorzatą, a Rzecki pracował w jego sklepie. Z czasem sam zaczął go prowadzić, bo pryncypał wyjechał na wojnę turecko-bułgarską, gromadzić majątek na dostawach dla wojska

W finale powieści została opisana śmierć Rzeckiego, który ciężko przeżył sprzedaż sklepu przez Stanisława i wieści o jego próbie samobójczej w ruinach pałacu w Zasławiu

Charakterystyka: To przedstawiciel najstarszego pokolenia idealistów. Entuzjasta Napoleona, brał udział w Wiośnie Ludów, walczył na Węgrzech. Nadzieje na wolność Polski w dalszym ciągu wiąże z polityką Francji. To niespotykanie dobry, uczciwy i poczciwy człowiek. Kocha Wokulskiego jak własnego syna. Jest bardzo skromny, dobrze czuje się w towarzystwie kilku warszawskich znajomych, natomiast w tłumie, np. w teatrze, jest zagubiony i bezradny. Doskonale radzi sobie z interesami Wokulskiego - prowadzi sklep, nadzoruje kupioną przez niego kamienicę. Kocha Warszawę, zna każdy zakątek tego miasta i jest do niego bardzo przywiązany. Bywa naiwny, łatwowierny, jest bardzo prostoduszny. Rzecki to stary kawaler, który spędza życie w sklepie, a wolne chwile w winiarni, rozmawiając o przyjaciołach, polityce. Jest sumienny, obowiązkowy, sprawiedliwy. Nie może zrozumieć niechęci warszawiaków do Żydów, wśród których on sam ma przyjaciół. Ocenia ludzi na podstawie ich zalet, a nie pochodzenia. Jest autorem Pamiętnika starego subiekta

Rola w utworze: Idealista, wierzący w wartość rzetelnej, uczciwej pracy. Jest zawiedziony widząc, że to, w co wierzył, nie ma w nowoczesnym świecie wielkiego znaczenia