H. Sienkiewicz Szkice węglem, bohater epizodyczny; wójt we wsi Barania Głowa, jest człowiekiem ciemnym, ale sprytnym. Nie potrafi pisać, jest więc całkowicie zależny od pisarza Zołzikiewicza. Skorumpowany przez pisarza dzieli się z nim nienależnymi dochodami, więc postępuje zgodnie z jego wolą. Jest skąpy i chytry, więc chętnie przystaje na pomysł pisarza, by zamiast syna wpisać na listę poborowych Rzepę i zaoszczędzić osiemset rubli, przeznaczonych na wykup. Boi się też pisarza, bo ten zna jego przeszłość z czasów powstania. W odruchu serca zdobywa się na współczucie dla Rzepowej i chce jej dorzucić trochę grochu w ramach rekompensaty za posłanie męża do wojska, ale nie myśli rezygnować z zawartej umowy. Wszelkie decyzje uzgadnia z Zołzikiewiczem, ale nie zapomina też o sobie. Postępowanie Buraka jest argumentem na niekompetencję urzędników, wybieranych spośród niewykształconych, prymitywnych chłopów, argumentem, że trzeba ich kształcić, argumentem, że inteligencja nie może wymigiwać się od obowiązków pracy na rzecz gminy
