Streszczenie sonetów
Sęp Szarzyński sugeruje, że życie ludzkie to nieustanna walka duchowa. Prezentuje się tym samym jako człowiek epoki baroku. Jego zdaniem każdy musi zmagać się z pokusami ciała, złudzeniami świata i szatańskimi podszeptami. W tej bitwie jest słaby i często ulega pokusom, dlatego potrzebuje Bożej pomocy, aby odnieść zwycięstwo. Wewnętrzna walka trwa cały czas i nie kończy się nigdy.
Jest to jeden z najbardziej znanych sonetów poety. Opiera się na klasycznej koncepcji psychomachii (walki dobra ze złem w duszy człowieka). Poetyka utworów Sępa powala mu zbudować napięcie poprzez kontrastujące obrazy wojny i duchowej walki.
Świat jest tu przedstawiony jako pełen pokus i niebezpieczeństw, a człowiek jako istota słaba, podatna na wpływy zła i kryzys wiary. Ciało symbolizuje przyziemne żądze, świat – złudzenia, a szatan – siłę przeciwną Bogu. Poeta podkreśla, że jedynie łaska Boża może pomóc człowiekowi wytrwać w dobrym i osiągnąć zbawienie.
