Gorzka czekolada i inne opowiadania o ważnych sprawach - streszczenie krótkie
„Gorzka czekolada i inne opowiadania o ważnych sprawach” to zbiór opowiadań kilku autorów. Każdy utwór dotyczy jakiejś wartości moralnej. Przed właściwym opowiadaniem pisarz definiuje, czym jest ta wartość, po czym na przykładzie opowiedzianej historii obrazuje, w jakiej postaci może wystąpić w życiu codziennym i dlaczego jest ważna.
Lista wartości, których dotyczą opowiadania poszczególnych autorów:
- szacunek, sprawiedliwość, piękno – Barbara Kosmowska,
- życzliwość, pokojowość, optymizm – Paweł Beręsiewicz,
- uczciwość, samodyscyplina, przyzwoitość, solidarność – Katarzyna Ryrych,
- odpowiedzialność, przyjaźń – Wojciech Cesarz,
- odwaga, wolność – Katarzyna Terechowicz,
- mądrość – Andrzej Maleszka.
Pierwsze opowiadanie z cyklu wiąże się z tytułem zbioru i dotyczy szacunku. Barbara Kosmowska napisała na jego temat historię Marty w utworze pt. „Szacun i gorzka czekolada”. Bohaterka chce zostać wolontariuszką w Domu Dziecka i zostaje poproszona o opowiedzenie o jakimś ważnym doświadczeniu ze swojego życia, które ją odmieniło. Marta wspomina swoją przyjaciółkę ze szkoły Anielkę, która była uważana za najmądrzejszą i najlepszą, ponieważ wygrywała wszystkie konkursy. Była rzeczywiście bardzo zdolna i ambitna, ale troszczyła się wyłącznie o swoje dobro i nie dbała o uczucia innych. Kiedy w klasie pojawiła się nowa dziewczyna – Zuza, wszyscy bardzo ją polubili, a Anielka była o nią zazdrosna. Zuzia pomagała kolegom, nikomu nie dokuczała i z nikogo się nie wyśmiewała — w przeciwieństwie do Anieli. Ona również odnosiła różne sukcesy, ale się nimi nie przechwalała i nie wywyższała się jak prymuska. Kiedy ogłoszono konkurs na osobę, którą klasa najbardziej szanuje, to właśnie Zuza wygrała go zdecydowaną większością głosów. Aniela dostała tylko dwa głosy – swój i Marty, które nie potrafiła sprzeciwić się koleżance, choć widziała jej złe postępowanie. Dla narratorki była to lekcja, że należy postępować zgodnie z prawdą, nawet jeśli jest jak gorzka czekolada, a na szacunek innym pracuje się dobrymi uczynkami i życzliwością wobec otaczających ludzi.
Kolejne opowiadanie Barbary Kosmowskiej dotyczy sprawiedliwości i nosi tytuł „Koszulka z numerem sześć”. Jest to wzruszająca historia szkolnej drużyny siatkarskiej, której wyniki ostatnimi czasy spadły. Do zespołu dołącza nowy chłopak – stypendysta o imieniu Mateusz. Chłopcy zazdroszczą mu świetnej gry w piłkę, a przede wszystkim wrażenia, jakie zrobił na społeczności szkolnej (głównie na dziewczynach). Mateusz jest dla wszystkich miły, ale drużyna go kompletnie nie akceptuje. Kapitan usiłuje rozwiązać ten problem i udaje się po radę do trenera. Dostaje od niego reprymendę, jako że drużyna powinna więcej pracować nad swoją formą, zamiast zazdrościć nowemu koledze. Trener poleca mu także napisanie artykułu do szkolnej gazetki na temat nowego zawodnika. Kapitan znajduje mnóstwo artykułów w mediach na temat zdolnego sportowca i udaje się do jego rodzinnej wioski, aby dowiedzieć się więcej. Okazuje się, że Mateusz pochodził z ubogiej rodziny wielodzietnej i urodził się z jedną nogą krótszą. Przeszedł parę operacji i spędzał ogromną ilość czasu, grając w piłkę na szkolnym boisku, aby dojść do pełnej sprawności. Dzięki ciężkiej pracy i walce z przeciwnościami dostał zaproszenie do stadniny koni w Anglii, a po powrocie osiągał sukcesy w sporcie. Jego były WF-ista zdradził także, że Mateusz wybrał siatkówkę, ponieważ marzył o znalezieniu przyjaciół w zespole. Kiedy kapitan opowiedział tę historię chłopakom z drużyny, wszyscy zrozumieli, że niesprawiedliwie osądzili nowego kolegę i postanowili się z nim zaprzyjaźnić.
Trzecie opowiadanie Barbary Kosmowskiej – „Fan-fatalne zauroczenie” to z kolei opowieść o pięknie, drzemiącym w każdym z nas. Bohaterem jest nastoletni Filip, który w sklepie zoologicznym przypadkiem zauważa szynszylę. Zauroczony zwierzątkiem wraca po nią i ją kupuje. Rodzice nad wyraz dobrze przyjmują wiadomość o nowej lokatorce, która szybko kradnie serca całej rodziny i dostaje imię Fanfatalka. Po trzech miesiącach okazuje się, że chłopiec ma alergię na szynszylę i zwierzątko musi znaleźć nowy dom. Na pomoc zostaje wezwana sąsiadka – trzynastoletnia Anulka, która jest częstym gościem w domu Filipa i bardzo lubi szynszylkę. Przygotowują post na Facebooka z ogłoszeniem, które ma pomóc w znalezieniu nowego właściciela Fanfatalki. Nieopatrznie Filip zaznacza, że ta osoba powinna mieć piękne wnętrze, co zostaje zupełnie inaczej zrozumiane, niż powinno. Filip otrzymuje całą masę odpowiedzi, które bardziej przypominają anonse matrymonialne niż chęć opieki nad pupilem. Filip załamany wybiera się z Anulką i Kusym na wspinaczkę, ignorując w trakcie spotkania koleżankę. Nie wie, że Anulka skrycie się w nim podkochuje. Po powrocie do domu czyta kolejną odpowiedź na ogłoszenie, która jako jedyna wydaje się odpowiedzialną ofertą. Okazuje się, że wysłała ją Anulka, której przykro było, że Filip nie zapytał jej od razu, czy nie zechciałaby się zająć Fanfatalką. Kiedy dziewczyna przychodzi na spotkanie, by zabrać pupila, okazuje się, że Filip nagle zaczyna na nią patrzeć innymi oczyma, jakby odkrył jej wewnętrzne piękno. Ich relacja zmienia się, rozpoczynając nowy rozdział znajomości.
