Cel ćwiczenia.
Celem ćwiczenia jest zbadanie pojemności złącza P-N różnorodnych diod i złącz tranzystorowych w zakresie bezpiecznych napięć rewersyjnych.
Opracowanie wyników.
W złączu p-n można zaobserwować zjawiska które świadczą o tym, że posiada ono pewną pojemność. Wyróżnić tu można pojemność warstwy złączową Cj i pojemność dyfuzyjną Cd, które związane są właściwościami złącz p-n, oraz pewną pojemność Cp, zwaną pojemnością pasożytniczą, związaną z technologią wytwarzania złącza. Pojemności Cj i Cd są silnie nieliniowo zależne od napięcia polaryzującego U i wyrażają się wzorami:
gdzie: Qj - ładunek złączowy
gdzie: Qd - ładunek dyfuzyjny
Złącze p-n można zatem traktować jako nieliniową pojemność C = Cj + Cd + Cp
Można dowieść, że
gdzie: y0 - potencjał kontaktowy złącza
- - przenikalność dielektryczna półprzewodnika i próżni
N* = NAND/(NA+ND), - koncentracja efektywna
W przypadku ogólnym pojemność złączową przestawiamy w zależności empirycznej
gdzie B=Cj(0)yo-m.
Obwód rezonansowy użyty w wykonywanym ćwiczeniu został dołączony do wzmacniacza operacyjnego o dużym wzmocnieniu, składa się ze stałej indukcyjności L i pojemności pasożytniczej Cp, wynikającej głównie z montażu, oraz z dołączanej pojemności diody C (lub wzorcowej Cw). Częstotliwość drgań takiego obwodu, zgodnie ze wzorem Thomsona, wynosi
co po przekształceniu daje wzór na pojemność zewnętrzną
Aby określić wszystkie parametry obwodu rezonansowego wykonaliśmy trzy pomiary. Przy pojemnościach wzorcowych częstotliwości drgań wynoszą zatem
oraz
Po podzieleniu stronami powyższych zależności uzyskamy wyrażenie na Cp
gdzie a=f1/f2.
Indukcyjność L obliczam korzystając z jednego z uzyskanych pomiarów:
Uzyskane wyniki dla par: C1C2, C1C3, C2C3:
fw1 [MHz]
|
fw2[MHz]
|
Cw1[pF]
|
Cw2[pF]
|
a= f1/f2
|
Cp[pF]
|
L[μH]
|
3,62
|
3,08
|
27,05
|
68,35
|
1,17
|
82,54
|
17,68
|
3,08
|
2,92
|
68,35
|
84,75
|
1,05
|
78,46
|
18,17
|
3,62
|
2,92
|
27,05
|
84,75
|
1,24
|
81,68
|
17,82
|
Cp średnie 80,89 pF
Błąd Cp wynosi 0,51 pF
L średnie 17,89 µH
Błąd L wynosi 0,06 µH
Na podstawie otrzymanych wartości Cp i L obliczam wartości pojemności złączowej trzech różnych diod dla kolejnych częstotliwości rezonansowych wg wzoru:
Dioda nr 1
| ||
U[V]
|
F[MHz]
|
C[pF]
|
-0,02
|
3,19
|
58,65
|
-0,42
|
3,54
|
32,53
|
-0,79
|
3,65
|
25,26
|
-1,06
|
3,69
|
23,03
|
-1,35
|
3,72
|
21,31
|
-1,74
|
3,75
|
19,74
|
-2,15
|
3,78
|
18,46
|
-2,61
|
3,80
|
17,37
|
-3,24
|
3,82
|
16,24
|
-4,11
|
3,84
|
15,03
|
-4,66
|
3,86
|
14,43
|
-5,46
|
3,87
|
13,79
|
-5,95
|
3,88
|
13,40
|
-6,45
|
3,88
|
13,06
|
Dioda nr 2
| ||
U[V]
|
F[MHz]
|
C[pF]
|
-0,19
|
2,83
|
96,42
|
-0,25
|
2,89
|
88,92
|
-0,37
|
3,00
|
76,49
|
-0,51
|
3,10
|
66,50
|
-0,73
|
3,22
|
55,81
|
-1,02
|
3,31
|
48,55
|
-1,31
|
3,36
|
44,50
|
-1,57
|
3,40
|
41,79
|
-2,09
|
3,46
|
37,78
|
-2,42
|
3,49
|
35,74
|
-3,06
|
3,53
|
32,59
|
-3,38
|
3,56
|
31,19
|
-3,69
|
3,58
|
30,01
|
-4,30
|
3,60
|
28,47
|
-4,78
|
3,63
|
26,55
|
-5,40
|
3,66
|
24,92
|
-5,99
|
3,69
|
23,48
|
Dioda nr 3
| ||
U[V]
|
F[MHz]
|
C[pF]
|
-0,05
|
3,47
|
36,96
|
-0,23
|
3,70
|
22,64
|
-0,41
|
3,81
|
16,65
|
-0,52
|
3,84
|
15,03
|
-0,73
|
3,87
|
13,79
|
-0,94
|
3,88
|
13,16
|
-1,15
|
3,89
|
12,68
|
-1,35
|
3,90
|
12,29
|
-1,71
|
3,91
|
11,82
|
-2,01
|
3,92
|
11,44
|
-2,33
|
3,93
|
11,02
|
-2,82
|
3,94
|
10,41
|
-3,10
|
3,95
|
10,04
|
-3,64
|
3,96
|
9,31
|
-4,46
|
3,97
|
8,90
|
-4,89
|
3,98
|
8,81
|
-5,57
|
3,98
|
8,59
|
-5,90
|
3,98
|
8,54
|
-6,44
|
3,98
|
8,45
|
Całkowitą pojemność diody wyznaczę ze wzoru:
Zależność tę można zapisać w następujący sposób Y =BX-m , wprowadzając nowe zmienne: Y=C(uD)-Cc oraz X=ψo-uD,. Po zlogarytmowaniu uzyskujemy zależność liniową:
lnY =lnB -mlnX
która pozwala na wyliczenie parametrów B i m metodą regresji liniowej funkcji w układzie współrzędnych {X,Y}. We wzorze funkcji, którą chcemy poddać regresji liniowej występują jednak 3 parametry, więc przyjmuję, że Y0=0,9 [V].
Wzory potrzebne do wyznaczenie parametrów regresji liniowej:
gdzie
Uzyskane wyniki:
Regresja liniowa
|
m
|
lnB
|
B
|
σm
|
σlnB
|
Rozkład domieszek:
|
dioda 1
|
0,436
|
3,421
|
30,595
|
0,011
|
0,015
|
skokowy
|
dioda 2
|
0,601
|
4,312
|
74,589
|
0,018
|
0,024
|
--
|
dioda 3
|
0,342
|
2,788
|
16,249
|
0,011
|
0,015
|
--
|
Dla pierwszej diody dla której m ≈ 0,5 rysuję wykres:
gdzie: A=1 , ε=12,3, ε0=8,8510-12 [F/m]
Z regresji liniowej wyliczonych punktów otrzymuję:
- wartość potencjału kontaktowego Y0 [V]
- efektywną koncentrację domieszek
Otrzymane wyniki:
Linia regresji wyraża się wzorem: y = 7,28*10-4 x + 6,50*10-4
Y0 = 0,8667 [V]
N* = 4,02 * 1012
Wnioski:
Niestety z powodu awarii komputera nie mogłem przeprowadzić pomiarów z należytą dokładnością, jednak w przypadku jednej diody udało mi się zaobserwować skokowy rozkład domieszki i związane z nim zależności. Pozostałe diody wykazują hiperskokowy rozkład domieszki. Otrzymane wyniki potwierdzają rozważania teoretyczne i pomimo awarii sprzętu przeprowadzone ćwiczenie uważam za udane.