Jak autorzy dzieł literackich przedstawiają nauczycieli i ich lekcje? Odwołaj się do obrazu Jean Baptiste Simeon Chardin "Młoda Nauczycielka" i przykładu literackiego.

Teksty kultury przedstawiają różne wizerunki nauczycieli, których sylwetka nierozerwalnie kojarzy się z okresem dzieciństwa.

Szkoła to miejsce, które niezaprzeczalnie kojarzy się z okresem dziecięcych lat i dojrzewania. To tam człowiek poznaje, jak funkcjonować w społeczeństwie, styka się z wieloma różnymi problemami, zawiera przyjaźnie. Z tym miejscem wiąże się również wizerunek nauczyciela, którego sylwetkę każdy z uczniów postrzega i wspomina zupełnie inaczej – pozytywnie, bądź też negatywnie, co zależało od ich stosunku do ucznia, przedmiotu, sposóbu nauczania. Tak samo w różnym świetle nauczyciele przedstawiani są w tekstach kultury.

 Obraz Jeana Baptiste Simeona Chardina pt.: „Młoda nauczycielka” przedstawia małe dziecko oraz kobietę. Dzieło emanuje spokojem, dominują ciepłe barwy. Scena prawdopodobnie odbywa się w domu, przedstawia indywidualne nauczanie. Nie widzimy innych uczniów, kobieta skupia się na dziecku, próbując wytłumaczyć mu trapiący je problem. Oboje są zaangażowani tematem i zadaniem zapisanym w zeszycie.

Na podstawie tego dzieła możemy wywnioskować, iż kobieta jest dobrą nauczycielką i potrafi zapanować nawet nad małym dzieckiem, które z natury nie są zbyt cierpliwe, by móc skupić się nad zadaniem. Jest gotowa omówić każdy jego krok, patrząc z zaangażowaniem na dziecko, które wodzi palcem po stronie, by pokazać, czego jeszcze nie zrozumiało. Świadczy to o wykwalifikowaniu kobiety do pełnienia tego zawodu.

Z zupełnie innym wizerunkiem nauczyciela spotykamy się w utworze pt.: „Ferdydurke”, autorstwa Witolda Gombrowicza. Najwyraźniejszym przykładem jest lekcja języka polskiego, oraz prowadzący ją profesor, zwany Bladaczką. Polonista jest klasycznym przykładem członka ciała pedagogicznego, o którym wspominał dyrektor Piórkowski – powtarza utarte schematy, nie ma własnego zdania, a przezwisko stanowi o jego niezbyt zdrowym wyglądzie. Jego wizerunek mocno kontrastuje z wcześniej przedstawioną młodą nauczycielką z obrazu Jeana Baptiste Simeona Chardina. Profesor Bladaczka nie potrafi zapanować nad klasą, realizuje temat bez jakiegokolwiek omówienia lektury, straszy uczniów wizytatorem, chociaż sam się go boi. Młodzi chłopcy niczego nie wynoszą z lekcji, wizerunek Bladaczki nie budzi w nich sympatii.

Gombrowicz w swoim utworze wyśmiewa sposób nauczania oraz system edukacyjny. Jego wizerunek nauczyciela przedstawiony jest w sposób negatywny, karykaturalny – ich bezradność oraz schematyczność nie mają dobrego wpływu na młodych uczniów. Kadra nauczycielska żyje w strachu o utratę posady, a chłopcy poddawani są „upupianiu”, czyli nieustannej infantylizacji i uniewinnianiu ich zachowań. System szkolnictwa zamiast rozwijać, wręcz zatrzymuje ich rozwój.

Z motywem szkoły oraz  wspomnieniem nauczyciela stykamy się również w „Sklepach Cynamonowych” Brunona Schulza. Podczas nocnej wędrówki po mieście, narrator Józio znajduje się w pobliżu budynku starego gimnazjum, który natychmiast przypomniał mu o nadobowiązkowych lekcjach rysunku z profesorem Arendtem. Jego sylwetka zapisała się w pamięci Józia pozytywnie, o czym świadczy to, że grupa uczniów licznie uczęszczała na zajęcia. Na lekcji panowała swobodna atmosfera, a nauczyciel rysunku nie stawiał dużych wymagań, inspirował chłopców, budził szacunek.

Teksty kultury przedstawiają różne wizerunki nauczycieli – zarówno zaangażowanych, właściwie poświęcających się swojej profesji jak młoda kobieta z obrazu Jeana Baptiste Simeona Chardina, jak i nie potrafiących odnaleźć się w tym zawodzie i gubiących w schematach, jak profesor Bladaczka, czy też niezbyt wymagających, ale inspirujących i zachęcających do zgłębienia tematu samą swoją postacią czy stosunkiem do uczniów. Sylwetka nauczycieli nierozerwalnie kojarzy się z okresem dzieciństwa, ponieważ okres lat szkolnych to najobszerniejszy i najbogatszy dział naszych wspomnień z dawnych lat.