Bilbo Baggins i niezwykły pierścień

 

            Podczas pobytu w pałacu goblinów Bilbo Baggins – mały hobbit – znalazł niezwykły przedmiot. Był okrągły, wykonany ze złota. Leżał na brudnej ziemi, przez co trudno go było zauważyć. Z ciekawości wziął go ze sobą, po czym ruszył dalej w głąb nieznanej jaskini. Wydawało mu się, że słyszy szum wody, ale nie był tego pewien. Dopiero kiedy zobaczył mętne jezioro, przystanął, żeby odpocząć.

            Nagle, Bilbo usłyszał ciche syczenie i lekkie chlupotanie fal. Kiedy przyjrzał się jezioru uważniej, zauważył ciemny zarys łódki i jakiejś dziwnej postaci – nie człowieka – w środku. Po kilku chwilach zaczął też rozróżniać pojedyncze słowa wydawane przez dziwnego stwora: „Mój ssskarbie, gdzie jesssteśśś?”. Kiedy łódka dobiła do brzegu, wyskoczył z niej dziwny stwór. Był szary, miał ogromne wyłupiaste oczy i ciągle syczał o jakimś ssskarbie. Kiedy Bilbo krzyknął, żeby powiedział kim jest, zwrócił na niego blade spojrzenie, jakby zdziwiony, że ktoś się odezwał, i przestraszony, że tak głośno. Widząc nieduży wzrost hobbita, stwierdził, że będzie dobrym posiłkiem. Począł się do niego zbliżać. Baggins, przerażony, zaproponował mu grę w zagadki, z tym, że jeżeli wygra hobbit, stwór pokaże mu drogę do wyjścia, w przeciwnym wypadku, będzie mógł go zjeść. Poczwara zgodziła się.

            Pierwsze zagadki były po obu stronach proste. W pewnym momencie Gollum, bo tak nazywał się ten potwór, zniecierpliwiony, zadał Bilbowi najtrudniejszą zagadkę jaką znał. Po dłuższym namyśle hobbitowi udało się ją rozwiązać, po czym, w przypływie olśnienia, spytał pokrakę: „Co mam w kieszeni?”. Zgodził się na trzy próby. Kiedy Gollum nie zgadł, zaczął uciekać, a stwór go gonić.

            Kiedy poczwara była już naprawdę blisko Bagginsa, przypomniał mu się pierścień. Jakby sam wskoczył mu na palec. Zatrzymał się. Gollum przebiegł obok niego, nie zauważając go. Wtedy zrozumiał; ten pierścień dawał moc bycia niewidzialnym. Z jego pomocą łatwo wydostał się z twierdzy goblinów.