Skawiński to główny bohater noweli Henryka Sienkiewicza pt. "Latarnik". Tytułowy bohater był starszym mężczyzną, miał około siedemdziesiąt lat. Mimo wieku Sawiński trzymał się dobrze. Był bardzo pracowitym człowiekiem. Skawiński był Polakiem. Swoją ojczyznę opuścił po powstaniu listopadowym, kiedy to udał się na emigrację. Tułał się po świecie, gdzie imał się różnych zajęć. Wydobywał złoto w Australii, szukał diamentów w Afryce, był kowalem w Helenie w stanie Arkansas, pływał jako majtek na statku kursującym pomiędzy Bahią a Bordeaux, w Indiach Wschodnich miał posadę strzelca rządowego, w Kalifornii był farmerem, zajmował się handlem z dzikimi plemionami brazylijskimi, był harpunnikiem na wielorybniku, w Hawanie założył fabrykę cygar. Mężczyzna nigdzie nie osiadł na stałe, ani nie założył rodziny. Poznajemy go jako pracownika latarni w Aspinwall. Wydawało się, że to już będzie ostatni etap jego tułaczki. Niestety, Skawiński stracił posadę, gdyż dopuścił do rozbicia się statku o skały.

Skawiński mimo wieku był bardzo wyprostowany. Jego włosy były siwe. Cera spalona była przez słońce. Skawiński miał smutny i przygnębiony wyraz twarzy. Oczy latarnika były niebieskie i biła z nich uczciwość. Skawiński wyglądał na osobę godną zaufania i dobrą. Mężczyzna był bardzo cierpliwy i spokojny, a także konsekwentny. Nie zniechęcał się przeciwnościami losu, mimo iż uważał, że prześladuje go pech. Gdy nie udało mu się nigdzie znaleźć swojego miejsca, próbował dalej. Bohater był inny od pozostałych ludzi, dlatego często uważano go z dziwaka. Był on bardzo szlachetny, gdyż podczas pobytu na Kubie, gdzie panowała epidemia, oddał chorym swoja chininę, przez co sam zachorował. Skawiński był bardzo wrażliwym mężczyzną. Bardzo wzruszyła go lektura "Pana Tadeusza". Bohater był także odważny i waleczny, o czym świadczy to, że uczestniczył w wielu bitwach. Ufał ludziom i dobrze o nich myślał, nie podejrzewał nawet, że można od nich doświadczyć czegoś złego. Był optymistycznie nastawiony do świata. Skawiński był mistykiem i odczuwał szczególną więź z Bogiem oraz z naturą. Nie był egoistą. Potrafił się dzielić z innymi tym co ma. Ptakom oddawał cześć swojego jedzenia, a z Towarzystwem Zarządu Polskiego dzielił się pieniędzmi.

Uważam bohatera za postać pozytywną. Myślę, że jest on przykładem dla innych ludzi na to, że można się nie poddać i wytrwale szukać własnego miejsca na ziemi. Skawiński swoją postawą pokazywał, jak być dobrym dla ludzi. Jego pozytywnymi cechami była sumienność i nieustępliwość. Polecam wszystkim te książkę, gdyż myślę, że od starego latarnika można się wiele nauczyć.