Józef Papkin to bohater książki Aleksandra Fredry ,,Zemsta”. Jego ojcem – jak sam wspomniał w testamencie - był Jan. Niegdyś Papkin jako zamożny człowiek wydał wszystkie pieniądze na hazard, a za swoje występki trafił do więzienia. Podstarzały, ubogi kawaler jako sługa Cześnika Raptusiewicza mieszkał na zamku. Żywił sympatię do Klary, która była bratanicą jego pana, ale również miłością Wacława - syna Rejenta. (62) 

 Papkin, podobnie jak bohaterka utworu ,, Żona modna” Ignacego Krasickiego, gustował we francuskiej modzie. Nosił buty okrągłe na pół łydki, krótkie spodnie, tupet i harcopf oraz bikorn. Ma przy sobie również szablę Artemizę i pistolet.  

 Jedną z ważniejszych jego cech jest gadatliwość, która ukazuje się szczególnie w rozmowach z kobietami, ale nie tylko. Na samym początku widzimy Cześnika z Papkinem opowiadającym o swoich miłosnych podbojach, a gdy nie daje dojść rozmówcy do słowa, ten uderza pięścią w stół i każe zaprzestać mówienia. Sługa ten ma jednak umiejętność, która jest potrzebna panu Raptusiewiczowi. Jest nią dobra komunikacja, towarzyskość oraz mistrzostwo w koloryzowaniu i przekręcaniu prawdy. Gdy miał za zadanie poprosić o rękę Hanny Podstoliny w imieniu Cześnika zaśpiewał jej piosenkę oraz chwalił wdzięki, co skończyło się jej akceptacją. Można powiedzieć, że Józef jest człowiekiem dwóch charakterów. Mówi o swoim męstwie, wielkiej odwadze i powodzeniu u kobiet, lecz w rzeczywistości jest tchórzem ze zbyt dużym mniemaniu o swojej personie. Przykładowo, podczas gdy Rejent wysłał murarzy, aby zatkali dziurę, ten zamiast ich przepędzić, stanął w kącie i zaczekawszy, aż przestanie grozić mu niebezpieczeństwo wyszedł z niego i udawał, że ich straszy i wygania. Następnie okłamywał Cześnika opowiadając mu o swym brawurowym, lecz nieprawdziwym zachowaniu. Papkin poprzez przyjęcie łapówki od Wacława pokazał, że jest przekupny i nieuczciwy. Inni bohaterowie żartowali z jego naiwności i nieudaczności, czego przykładem może być Klara, stawiająca mu warunki nie do spełnienia, będące rzekomo dowodem jego miłości do niej, lub Cześnik, który poinformował kawalera o zatrutym winie, co było kłamstwem. 

  Według mnie Józef Papkin jest pozytywną postacią, która jak najbardziej wpasowuje się w komizm tego utworu. Może być przestrogą, lecz przedstawioną w bardzo zabawny i przyjazny sposób. Bez wątpienia nie nadaje się do naśladowania, lecz może skłaniać do namysłu i refleksji nad zachowaniem samego czytelnika.