Jacek Soplica to jeden z głównych postaci epopei Adama Mickiewicza pt. "Pan Tadeusz". Pierwsze lata swojego życia przeżywa jako osoba bardzo energiczna, jednak z biegiem czasu i pod wpływem różnych wydarzeń całkowicie zmienia się jego osobowość i postępowanie.Jacek pochodził z ubogiej rodziny szlacheckiej. W czasie swej młodości był bardzo dobrze zbudowanym, przystojnym mężczyzną o długich kręconych wąsach.
BUTNA MŁODOŚĆ
Bohater w młodzieńczym wieku - to osoba o charakterystycznej osobowości. Nie słynął z przemyślanych decyzji, większość jego decyzji było podejmowanych gwałtownie. Hulaszczy tryb życia było tym, co lubił najbardziej. Pasowały do tego jego kolejne cechy - porywczość i energia, która tkwiła w jego duszy. Jacek to osoba, która lubiła się dobrze zabawić i za to też był lubiany przez innych. Często bywał w karczmie, gdzie lubił prowadzić bójki. Szczególną "przyjaźnią" darzył go Stolnik Horeszko, lecz tak naprawdę Jacek był mu potrzebny tylko ze względu na władzę, jaką posiadał. Miał ją, ponieważ umiał przewodzić innymi i cała rodzina Sopliców była mu uległa.
BŁĘDY I DEGRENGOLADA
Jego porywista osobowość i nieprzemyślane decyzje często były uznawane jako zalety. Nikt nie miał nic przeciwko temu, że Jacek najpierw robi a później myśli. Ale do czasu. Pewnego dnia chwycił za broń i bez namysłu strzelił do Horeszki. Niestety strzał był śmiertelny. Dopiero wtedy pomyślał o tym, co zrobił. Niestety było już za późno. Mimo, iż ogromnie żałował swego czynu, stracił zaufanie swoich przyjaciół. Była to kolejna przełomowa chwila dla Jacka. Zamiast uciekać stał i czekał odważnie, na strzał Klucznika. On nie trafił i Jacek odszedł.
POKUTA I CHWAŁA
Od tej pory stał się dla wszystkich zdrajcą i człowiekiem, który pomaga Moskalom. Zabił Stolnika nie, dlatego że chciał pomóc Rosjanom.
Teraz chciał swój czyn odpokutować i nawet nie przyjął urzędu, jakim obdarzyli go targowiczanie. Gdyby został jednym z nich miałby wszystko: pieniądze, poważanie, względy u wszystkich. A jednak drugi raz nie zszedł na ścieżkę zła. Odzyskanie zaufania było jego najważniejszym celem i to miało dla niego największą cenę. Kolejną swoją decyzję starannie przemyślał i miał zamiar się poprawić. Przybrał szatę zakonnika i rozpoczął swą pokutę. Okazał w ten sposób swoją wytrwałość i wielką patriotyczną działalność w innych krajach. Działał bezinteresownie. Poświęcał się całym zdrowiem i życiem ojczyźnie nic w zamian nie oczekując. Aby podkreślić swoją winę, a za razem i pokutę nazwał się Robakiem. Wyrzuty sumienia nie dawały mu spokoju. Pragnął za wszelką cenę naprawić krzywdy wyrządzone innym. Ceną było jego życie, bo obronił Hrabiego własnym ciałem. Umarł z czystym sumieniem, ponieważ Gerwazy wybaczył mu.
Czytając tę pracę, można stwierdzić, że mówi ona o kilku różnych osobach. Jest to jednak opis charakteru człowieka, który pod wpływem strasznych wydarzeń zmienił się. Wydarzeniami tymi były miedzy innymi rozstanie się z Ewą i zabójstwo Stolnika. Z niespokojnego i porywczego młodzieńca stał się zupełnie inny.
