Akt 5 listopada był manifestem wydanym w imieniu cesarzy Niemiec i Austrii, proklamującym powstanie państwa polskiego podporządkowanego politycznie państwom centralnym. Głównym celem ogłoszenia aktu było zjednanie społeczeństwa polskiego i pozyskanie rekruta z Królestwa Polskiego do dalszej wojny przeciw Rosji. Przedłużająca się wojna spowodowała bowiem wyczerpanie się rezerw mobilizacyjnych państw centralnych.
Propozycję stworzenie państewka polskiego pod kuratelą niemiecką w zamian za militarną pomoc wojska polskiego sformułowano w odezwie cesarzy Niemiec i Austro - - Węgier wygłoszonej do narodu polskiego 5 XI 1916 roku.
Akt nie zawierał żadnych konkretów - Polaków wezwano w nim do wstępowania do armii, ale sprawę granic i stopnia suwerenności przyszłego państewka pozostawiano bez jednoznacznych rozstrzygnięć, formułując ją następująco: "...Jego Cesarska i Królewska Mość Cesarz Austrii i Apostolski Król Węgier oraz Jego Cesarska Mość Cesarz Niemiecki ułożyli się, by z ziem tych utworzyć państwo samodzielne z dziedziczną monarchią i konstytucyjnym ustrojem. Dokładniejsze oznaczenie granic zastrzega się. Nowe Królestwo znajdzie w łączności z obu sprzymierzonymi mocarstwami rękojmię, potrzebną do swobodnego sił swych rozwoju..." [cytat za: "Polska w latach 1918 - 1939"].
Pomimo braku szczegółowych rozwiązań sprawy polskiej, akt 5 XI miał przełomowe znaczenie, gdyż stał się pierwszym od dziesięcioleci przejawem rozłamu pomiędzy zaborcami. Jednak naród polski zareagował na niego raczej sceptycznie. Negatywnie ocenili go zarówno Narodowi Demokraci, jak i zwolennicy Józefa Piłsudskiego (Centralny Komitet Narodowy stwierdził wręcz, że armię polską może powołać tylko polski rząd). Większe wrażenie akt 5 XI zrobił natomiast na państwach Ententy - w konsekwencji spowodował nawet pewnego rodzaju międzynarodową licytację deklaracji składanych celem pozyskania zaufania narodu polskiego.
W rezultacie aktu 5 XI, 14 I 1917 roku w Warszawie powstała Tymczasowa Rada Stanu z Wincentym Niemojowskim na czele. Kierownictwo jej komisji wojskowej objął Józef Piłsudski.
