1. Wiatr - jest poziomym ruchem powietrza z kierunku ośrodka wyży barycznego do niżu barycznego.
  2. Ciśnieniem atmosferycznym - nazywamy nacisk słupa powietrza o wysokości równej wysokości atmosfery na jednostkę powierzchni.
  3. Ciśnieniem normalnym - nazywamy ciśnienie, jakie równoważy ciśnienie hydrostatyczne, wywołane przez słup rtęci o wysokości 760 mm, o przekroju 1 cm2 w temperaturze 0 stopni, na poziomie morza, na 45 szerokości geograficznej.
  4. Niżem barycznym - nazywamy występujący na danym obszarze spadek ciśnienia atmosferycznego ku środkowi obszaru zamkniętego w obrębie zamkniętych izobarów.
  5. Wyżem barycznym - nazywamy występujący na danym obszarze wzrost ciśnienia atmosferycznego ku środkowi obszaru w obrębie zamkniętych izobarów.

Cyrkulacja międzyzwrotnikowa

Nad obszarem równika występuje nagrzane dzięki promieniowaniu słonecznemu powietrze. Ulega ono unoszeniu się ku górze a więc procesowi konwekcji, sięgając niemal granic troposfery. Wywołuje to wytwarzanie się pasa niskiego ciśnienia nad obszarem przyrównikowym oraz pasa ciszy, charakteryzującego się brakiem wiatrów. Jednocześnie tworzy się pod wpływem spadku temperatury masa burzowych chmur, które wywołują tzw. zenitalne opady deszczu. W następnym etapie masy powietrza ulegają rozdzieleniu się na dwie części i osobno kierują się w kierunku północnym i południowym ku obu zwrotnikom, przybierają w tym procesie dzięki działaniu siły Coriolisa kierunek zachodni. Wiatry te zwane są antypasatami. Ponieważ wysokość troposfery i długość obwodu Ziemi zmniejszają się wraz ze wzrastającą szerokością geograficzną, powoduje to sprężenie się mas powietrza i jego ochłodzenie. Powietrze ulega opadaniu tuż poza zwrotnikami i wytwarza się tam silny wyż baryczny oraz pas ciszy. W konsekwencji zaistniałej różnice ciśnień powietrze ulega odpływowi dołem ku ciągle wytwarzającemu się niżowi nad równikiem. Wiatry pasatowe na obszarze półkuli północnej wieją w kierunku północno-wschodnim, a na obszarze półkuli południowej w kierunku południowo-wschodnim i w kierunku umiarkowanych szerokości geograficznych

Cyrkulacja umiarkowanych szerokości

Pewna część powietrza z obszaru wyżów zwrotnikowych ulega odpływowi w umiarkowane szerokości geograficzne, gdzie wytwarza się obszar niżu barycznego. Działająca siła Coriolisa zmienia ich kierunek docelowy na kierunek zachodni. Jest to strefa wiatrów zachodnich.

Cyrkulacja okołobiegunowa

Najmniejszą ilość ciepła otrzymują obszary okołobiegunowe, powietrze tam zalegające jest powietrzem ciężkim i gęstym, opadającym w dół, tworząc jednocześnie obszary o wysokim ciśnieniu atmosferycznym. Wiatry te wieją w stronę niższych szerokości geograficznych ( umiarkowanych) gdzie istnieje zalegający ośrodek niskiego ciśnienia. Wiatry te pod wpływem siły Coriolisa obierają kierunek północno - wschodni i wschodni na obszarze półkuli północnej i południowo - wschodni i wschodni na obszarze półkuli południowej.

Wiatry sezonowe

  • monsun - jest wiatrem o zmienności rocznej, zmieniając swój kierunek w zależności od występującej pory roku.

W porze letniej nad lądem powstaje ośrodek niskiego ciśnienia, a nad oceanem wysokiego ciśnienia atmosferycznego. Z kierunku wyżu przemieszcza się nad ląd masa powietrza wilgotnego, przynosząc jednoczesne opady - jest to pora monsunu letniego.

W porze zimowej nad lądem powstaje ośrodek wysokiego ciśnienia, a nad oceanem niskiego ciśnienia. Wówczas masa suchego powietrza z lądu przesuwa się w stronę akwenu morskiego - jest to pora monsunu zimowego.

Takie zjawisko występuje co roku w południowo - wschodniej Azji.

Wiatry lokalne:

  • bryzą - nazywamy wiatr regionalny, charakterystyczny dla terenów nadmorskich. Zmienia się w cyklu dobowym. Za dnia na lądzie występuje ośrodek niskiego ciśnienia, a nad morzem wysokiego ciśnienia - bryza wieje znad morza w kierunku lądu. Nocą sytuacja jest odwrotna - bryza wieje z lądu w kierunku morza.
  • bora - jest wiatrem o dużej sile, wiejącym znad niewysokich gór w kierunku ciepłego morza.
  • halny (fen) - jest wiatrem powstającym gdy po przeciwnych stronach gór występuje odmienna sytuacja baryczna.
  • wiatry górskie - nocne, gdy chłodne powietrze spływa po zboczach do dolin i dolinne - za dnia, gdy masy ciepłego powietrza unoszą się ku górze, a na jego miejsce napływają masy chłodnego powietrza.

Fronty atmosferyczne:

  • Front atmosferyczny - strefa przejściowa między masami powietrza o odmiennych właściwościach fizycznych.
  • Frontem zimnym - nazywamy front, powstający gdy nad danym obszarem przesuwają się masy zimnego powietrza powodując wypychanie do góry mas ciepłych. Jest on frontem szybkim, powodującym opady obfite, ale o krótkim czasie trwania.
  • Frontem ciepłym - nazywamy front, powstający gdy nad danym obszarem napływają masy powietrza ciepłego, wypychając masy zimne. Jest on frontem wolnym, powodującym opady o małej obfitości, ale długotrwałe.
  • Frontem zokludowanym - nazywamy front, powstający w sytuacji, gdy zimny front dogania ciepły i powoduje jego wypieranie ku górze. Towarzyszące temu frontowi opady, ale wszystkie procesy frontalne występują na znacznych wysokościach nad poziomem morza.