Słońce jest jedna z wielu gwiazd w naszej Galaktyce. Zajmuje centralne miejsce w Układzie Słonecznym, skupia w sobie 99.8 % całej jego masy.
Słońce stanowi kulę zbudowaną ze zjonizowanego gazu, składającego się w 72% z wodoru i 26% z helu. Pozostałe 2% stanowią m.in.: węgiel, azot, tlen, neon , magnez, krzem, siarka i żelazo.
Centralny obszar Słońca stanowi jądro., gdzie produkowane jest ponad 95% energii słonecznej. W jądrze ciśnienie jest rzędu 10
Pa. Wiąże się to z temperaturą na tyle wysoką, że możliwe jest zachodzenie reakcji termojądrowych. Bowiem Słońce czerpie swoją energię właśnie z zamiany wodoru w hel. Następuje fuzja czterech atomów wodoru w jądro helu. Proces ten zachodzi w szeregu reakcji składających się na cykl proton - proton.
Pewien udział w wytwarzaniu energii przypisuje się też cyklowi węglowo - azotowemu. Jednak zachodzi on wydajnie w wyższych temperaturach, dlatego ten udział to tylko 1 %.
Transport wytworzonej energii z jądra do fotosfery odbywa się głównie przez fotony (98%) oraz przez neutrina (2%).
Masa czterech protonów jest większa od masy jądra helu. Ta różnica jest rzędu około 0.7 %. Ulega ona zamianie na energię, zgodnie ze wzorem Einsteina dotyczącym równoważności masy i energii: E = mc
. Z obliczeń wynika, że przy pojedynczej zamianie wydziela się energia 26.732 MeV. Wynika z tego, że na skutek procesów termojądrowych Słońce traci swoją masę. Przyjmując, że w czasie jednej sekundy 600 mln ton wodoru ulega przemianie w hel, można obliczyć jaką masę traci Słońce. Jest to około 4 mln ton. Na szczęście jest to niewiele w stosunku do jego całkowitej masy.
