W przestrzeni kosmicznej oprócz planet i ich satelitów istnieją jeszcze małe obiekty zwane meteoroidami. Podobnie jak inne obiekty w Układzie Słonecznym krążą one wokół Słońca po różnych orbitach. Są również meteoroidy pochodzenia kometarnego. Ulegają one rozproszeniu na orbicie komety i wtedy powstaje strumień meteoroidów.
Meteoroidy, które dostały się do atmosfery noszą nazwę meteorów. I tak jeśli te meteory powstały z meteoroidów pochodzenia kometarnego to są obserwowane jako tzw. roje meteorów. Natomiast meteory z pozostałych meteoroidów widziane są na niebie jako smugi świetlne wzdłuż lotu meteorów. Powstają one ponieważ meteory powodują świecenie otaczającej je atmosfery. Trwają one bardzo krótko.
Te meteory, którym udało się przebić przez ziemską atmosferę spadają na powierzchnię Ziemi w postaci meteorytów. Udaje się to tylko meteorom o największych rozmiarach.
Szacuje się, że każdej doby do atmosfery ziemskiej dostaje się około kilkuset milionów meteoroidów. Ich prędkość waha się od 12 do 72 km / s, a więc jest bardzo duża. Na skutek tarcia większość z nich ulega spaleniu już w zewnętrznych warstwach atmosfery. Jest to wysokość około 90 do 120 kilometrów. Dlatego dotarcie do powierzchni Ziemi udaje się to tylko meteorom o największych rozmiarach.
W momencie gdy Ziemia okrążając Słońce wejdzie w obszar gdzie przechodzi również strumień meteoroidów, to automatycznie większa ich ilość wchodzi do ziemskiej atmosfery. Widoczne są one na niebie w postaci wspomnianego już wcześniej roju meteorów.
Najbardziej znanym rojem meteorów są Perseidy. Można je oglądać na niebie co roku, w tym samym czasie. Mianowicie pojawiają się w okolicach 10 sierpnia.
Rój Perseidy powstaje na skutek spotkania się naszej planety z meteoroidami pochodzącymi od komety Swifta-Tuttle'a.
W niektórych przypadkach ilość meteorytów spadających na Ziemię jest tak duża, że zjawisko to określa się jako deszcz meteorytów. Taka sytuacja miała miejsce podczas przelotu przez atmosferę roju Leonidów, co miało miejsce np. w roku 1833, czy ostatnio w 1966. W roku 1833 meteorytów spadło wyjątkowo dużo. Szacowano, że natężenie wynosiło około 10 tysięcy upadków w ciągu godziny. Natomiast w roku 1966 obserwowano na niebie około 150 tysięcy meteorów na godzinę.
Tak naprawdę tylko niewielki procent meteorytów udaje się odnaleźć. Można je podzielić na kilka rodzajów , w zależności od składu chemicznego. I tak wyróżnia się: meteoryty żelazne (syderyty), meteoryty kamienne (aerolity), meteoryty kamienno - żelazne (syderolity) i meteoryty szkliste (tektyty).
Największym meteorytem znalezionym w głębi Ziemi jest niewątpliwie meteoryt Hoba West. Został odkopany w Afryce. Jego masa sięga 60 ton. Jeśli chodzi o Polskę, to meteorytem o największych rozmiarach jest ten znaleziony w Morawsku koło Poznania. Jego waga to 78 kilogramów.
Istnieją tez meteoryty o bardzo małych rozmiarach . Nazywa się je mikrometeorytami. Mają postać ziarenek o rozmiarach nie przekraczających 0.2 milimetra. Składają się przeważnie z żelaza. Najłatwiej zaobserwować je na Antarktydzie, ze względu na to, że na śniegu nie osadzają się inne zanieczyszczenia.
