Zjawisko fotoelektryczne zewnętrzne jest to wysyłanie elektronów z ciała, które oświetlane jest promieniowaniem elektromagnetycznym.
1.Ilość emitowanych fotoelektronów dla konkretnej fotokatody jest proporcjonalna do natężenia
uderzającego na fotokatodę światła.
2.Każdy z rodzajów metalu posiada jakąś najmniejszą częstotliwość światła (n01,n02), poniżej której
zjawisko to nie następuje.
3.Prędkość maksymalna fotoelektronów nie zależy od natężenia światła uderzającego, zależna jest ona tylko wyłącznie od częstotliwości, inaczej mówiąc zależy od długości fali światła.
Największa energia wysyłana jest z anody fotoelektronów:
Efot.=1/2mu2=eU0
Energia kwantu: E=h*n E=h*c/l
Energia kinetyczna elektronu jest równa energii fotonu zmniejszona o pracę niezbędna na
wydobycie elektronu z powierzchni metalu (tzw. pracę wyjścia W0)
Równanie Einsteina-Millikana ma postać Ek=h*n-W0
1eV=1e*1V=1,602*10-19C*1V=1,602*10-19J ----------1eV=1,602*10-19J
Podstawowe prawa dotyczące zjawiska fotoelektrycznego:
1.Energia fotonów wysyłanych podczas oświetlania metalowej płytki nie zależy od
natężenia promieniowania, zależy jedynie od jego długości fali.
2.Ilość elektronów wysyłanych z płytki jest wprost proporcjonalna do natężenia
padającego na nią promieniowania.
Masa fotonu: m= h*n /c2 = h/c*l c = l/T = l*n n = 1/T n = f = c/l
Pęd fotonu: p = mf*c = h*n/l = Ef/l = h/lf
Energia kinetyczna: Ek = eU
Pęd elektronu: pe = 2me*Ek = 2me*Ue
