Ogólnie powszechnie uznaje się za fakt, to że człowiek posiada 5 zmysłów, dzięki którym poznaje i kontaktuje się z otaczającym go światem. Te zmysły to smak, powonienie, słuch, wzrok i dotyk. Wśród podstawowych bodźców, jakich dostarczają nam one możemy wyróżnić także pośrednie. W przypadku zmysłu dotyku, dostarcza on nam także takich informacji jak wrażenie bólu, odczuwanie temperatury, czy ciśnienia. Jeśli chodzi o zmysł słuchu, to narząd odpowiedzialny za niego, czyli ucho jest także ośrodkiem kontroli równowagi i obrotów. Głównymi zadaniami jakie stoją przed narządami zmysłów jest to aby wykrywały one bodźce dochodzące z otoczenia i następnie dostarczały odpowiednie informacje do ośrodków znajdujących się w mózgu. Ważnym także aspektem pracy tych narządów jest też umiejętność selekcji odpowiednich informacji, bowiem bez tego narządy te byłyby praktycznie bezużyteczne. Dlatego też natura podzieliła narządy zmysłów z których część reaguje na bodźce słuchowe, część na wzrokowe a inne z kolei na mechaniczny nacisk. Istotną sprawą narządów zmysłów jest także ich czułość, która musi być odpowiednio zbalansowana. Gdyby jakiś narząd charakteryzował się tym, że wykrywałby jedynie mocniejsze sygnały z otoczenia, to na niewiele by się przydał organizmowi. Jeśli jednak reagowałby nawet na najsłabsze zmiany, to mógłby także bardzo przeszkadzać, a w ostateczność przekazywać jedynie niezrozumiały "szum" informacyjny. Jednak w wyniku narządy zmysłów rozwinęły się w ten sposób, że utrzymują optymalny stosunek pomiędzy sygnałem, a szumem. Narządy zmysłów to skomplikowane twory, które oprócz tego, że rejestrują sygnały z otoczenia, to także rozpoznają kierunek ich zmian i inne właściwości. Zbudowane są z wyspecjalizowanych grup komórek receptorowych i tkanki dodatkowej.

Jeśli chodzi o narząd słuchu, czyli ucho to jest on odpowiedzialny nie tylko za możliwość odbierania dźwięków z otaczającego nas świata, ale także odpowiada za utrzymywanie równowagi naszego ciała. Samo ucho jest umieszczone w głębi czaszki i jest dosyć skomplikowane pod względem budowy. Proces słyszenia to w ogólności odbieranie bodźców dźwiękowych, które dochodzą do ucha. Bodźce te są zamieniane przez odpowiednie komórki na informację, która jest transportowana przez innego rodzaju komórki do ośrodka słuchowego, który znajduje się w łacie skroniowym kory mózgowej. Dopiero w tym miejscu informacje te są przetwarzane na wrażenia słuchowe. Aby dokładniej zrozumieć działanie ucha warto przypomnieć sobie co to są dźwięki. Otóż są to zaburzenia powietrza - podłużne fale rozchodzące się w powietrzu, które wytwarzane są przez ciała drgające. W uchu znajdują się odpowiednie receptory słuchowe, które to reagują na takie zaburzenia, wytwarzając impulsy elektryczne. Impulsy te są następnie transportowane przez nerwy słuchowe do ośrodka nerwowego.

W uchu można wyróżnić zasadniczo trzy części: ucho zewnętrzne, ucho środkowe i ucho wewnętrzne.

Ucho zewnętrzne - jego zadaniem jest zbieranie fal dźwiękowych z otoczenia. Składa się z małżowiny usznej i przewodu słuchowego, który zamknięty jest błoną bębenkową. Fale akustyczne są zbierane przez małżowinę uszną i następnie kierowane do wnętrza ucha na błonę bębenkową.

Ucho środkowe - w jego skład wchodzi wiele elementów, takich jak jama bębenkowa, trąbka słuchowa, jama sutkowata, czy komórki sutkowate, oraz trzy małe kosteczki: młoteczek, który zrośnięty jest z błoną bębenkową, oraz kowadełko i strzemiączko połączone ze sobą stawem. Nazwy ich wynikają ze specyficznego ich wyglądu. Fale dźwiękowe padając na błonę bębenkową wywołują jej drgania, które są następnie odbierane i przenoszone przez te trzy kosteczki. Inną funkcją ucha środkowego jest także ochrona ucha wewnętrznego przed wpływem dźwięków o zbyt wysokim natężeniu, które mogłyby je uszkodzić.

Ucho wewnętrzne - jest to najważniejsza część narządu słuchu. Jego głównymi elementami są przedsionek, ślimak i kanały półkoliste - wszystkie te elementy wypełnione są specyficznym płynem. Ślimak zawdzięcza nazwę swojemu wyglądowi, jednak to w nim znajduje się najważniejszy element narządu słuchu - tzw. narząd Cortiego. Jest to struktura zawierająca receptory słuchowe - komórki rzęskowe. Tworzą one tzw. błonę podstawową. Energia związana z falą akustyczną jest transportowana od przedsionka poprzez kanały, aż do receptorów słuchowych, gdzie jest zamieniana na sygnał bioelektryczny, który z kolei za pomocą nerwów słuchowych jest transportowany do kory mózgowej, do ośrodka słuchowego. Tam w wyniku różnych reakcji chemicznych, takich jak analiza, czy synteza są one interpretowane jako wrażenia słuchowe.

Ucho wewnętrzne - dokładniejszy opis

Ucho wewnętrzne znajduje się w kości skalistej, jest złożone z błędnika kostnego, który z kolei składa się z przedsionka, kanałów półkolistych i ślimaka). W błędniku kostnym umieszczony jest błędnik błoniasty. Pomiędzy nim, a ścianką błędnika kostnego znajduje się płyn - perylimfa. Sam błędnik błoniasty wypełniony jest endolimfą. Oprócz tego w skład błędnika błoniastego wchodzą:

- łagiewka

- przewody półkoliste wychodzące z łagiewki

- woreczek, w skład, którego wchodzą narządy: równowagi, przedsionkowy i otolitowy

- kostny przewód ślimakowy, który znajduje się w ślimaku

- spiralny narząd Cortiego, który znajduje się w przewodzie ślimakowym

Bodźce z części odpowiedzialnej za utrzymanie równowagi (statycznej) transportowane są przez zwoje do nerwu statycznego (przedsionkowego). Natomiast bodźce dochodzące z części słuchowej są przenoszone do nerwu słuchowego (ślimakowego). Nerwy te łączą się i tworzą tzw. nerw przedsionkowo - ślimakowy, który to wychodzi przez przewód słuchowy wewnętrzny. Przewód ten jest przedłużeniem przewodu, który to już rozpoczyna się na dnie małżowiny usznej, gdzie jest zamknięty z jednej strony przez błonę bębenkową. Oprócz tego przez jego część wewnętrzną przechodzi także tętnica słuchowa wewnętrzna.

Trąbka Eustachiusza (trąbka słuchowa) - jest to kanał którego długość wynosi 3 - 4 cm. I stanowi połączenie pomiędzy jamą bębenkową, która znajduje się w uchu środkowym, a jamą nosową. Jego głównym zadaniem jest wyrównanie ciśnienie pomiędzy obiema stronami błony bębenkowej. Kanał ten wyścielony jest błoną śluzową, która z kolei pokryta jest nabłonkiem. Nabłonek ten dodatkowo wyposażony jest w gruczoły, a także komórki kubkowe.

W części nosowej trąbka Eustachiusza zamknięta jest specjalną zastawką, która zamyka się gdy ziewamy, połykamy, a także gdy ciśnienie nagle się zmienia. Zamykanie się tej zastawki ma na celu ochronę błony bębenkowej przed uszkodzeniem.

Trąbka Eustachiusz jest także narażona na niebezpieczeństwo ze strony bakterii, które mogą się dostać do jej wnętrza i spowodować infekcję, a w skrajnych przypadkach nawet uszkodzenie słuchu.

Kosteczki słuchowe - są to drobne kosteczki znajdujące się w uchu środkowym, a których zadaniem jest przenoszenie drgań błony bębenkowej. Co ciekawe tylko ssaki wyposażone są w trzy takie kosteczki: młoteczek, kowadełko i strzemiączko. W przypadku płazów, gadów, czy ptaków mamy do czynienia tylko z jedną kosteczką, tzw. kolumienka słuchowa. Odpowiada ona strzemiączku u ssaków.

Endolimfa - jest to płyn jaki znajduje się w znajdującym się w uchu wewnętrznym błędniku błoniastym. Błędnik ten składa się z przewodów półkolistych, woreczka, łagiewki i przewodu ślimakowego. Wszystkie te elementy zanurzone są w tym płynie. W wyniku odbierania bodźców, endolimfa przemieszcza się, a jej ruch powoduje podrażnienie nerwu przedsionkowo - ślimakowego. To z kolei prowadzi do powstania wrażeń słuchowych, lub związanych z równowagą.

Błędnik - jest to element kości skroniowej. Składa się zasadniczo z dwóch części: błędnika kostnego, który stanowią przestrzenie wypełnione powietrzem, a także z błędnika błoniastego, w skład którego wchodzą: woreczek, łagiewka, kanały półkoliste, oraz ślimak. Obie części błędnika stanowią fragment ucha wewnętrznego. Błędnik błoniasty wyposażony jest w receptory słuchowe - komórki rzęskowe, a także receptory zmysłu równowagi.

Narząd równowagi - jest to narząd odpowiedzialny za nasz zmysł równowagi. Dostarcza on informacji do mózgu o kierunku w jakim działa siła ciężkości, a także o tym jakie przyspieszenia działają na organizm i jak porusza się głowa w przestrzeni. Narząd ten znajduje się w uchu wewnętrznym, w błędniku.

Podstawowe informacje o działaniu ucha.

Ucho ludzkie słyszy tylko dźwięki z określonego zakresu częstotliwości. Przez to nie usłyszymy dźwięków o częstotliwości mniejszej niż 16 Hz, oraz wyższej niż 20 kHz. Jednak w przypadku górnej granicy to zmienia się ona wraz z wiekiem człowieka. Dziecko dokładnie słyszy dźwięki powyżej 15 kHz, jednak człowiek w podeszłym wieku może już ich w ogóle nie słyszeć. Najbardziej wrażliwe jest ucho na dźwięki z zakresu częstotliwości 2 kHz - 3 kHz. Jeśli chodzi o natężenie dźwięków o istnieje tak zwany prób bólu przy którym dźwięki o wyższym natężeniu będą już powodowały wrażenie bólu u człowieka. Próg ten wynosi 110 - 120 dB. W przypadku gdy próg ten zostanie przekroczony o ponad 30 dB, może dojść do trwałego uszkodzenia słuchu.