Maria Skłodowska - Curie przyszła na świat w Warszawie, w 1867 roku. Urodziła się jako najmłodsze dziecko państwa Bronisławy i Władysława Skłodowskich. Miała czwórkę starszego rodzeństwa. Ojciec Marii pracował jako nauczyciel fizyki, natomiast matka pełniła funkcję przełożonej pensji. Później ojciec jej stracił pracę i źródłem utrzymania podupadającej finansowo rodziny stała się tylko stancja. Dodatkowo ojciec Marii nierozsądnie zainwestował oszczędności i wszystko stracił. Rodzina Państwa Skłodowskich była bardzo wierząca i praktykująca. Prym wiodła zwłaszcza pani Bronisława. Była ona chora na gruźlicę dlatego córki nie miały w zasadzie z matką kontaktu fizycznego. Pozbawiona matczynego ciepła Maria już na zawsze pozostała osobą zamkniętą w sobie i mającą problemy z okazywaniem uczuć zwłaszcza dzieciom.

Gdy Maria miała dziewięć lat matka zmarła. Maria przeżyła wtedy głębokie załamanie nerwowe czego efektem była długotrwała depresja. Nie mogąc pogodzić się z odejściem matki za zaistniałą sytuację winiła Boga. W konsekwencji stała się ateistka i w takim postanowieniu trwała do końca swoich dni.

Rok 1877 to początek edukacji Marii w gimnazjum. Koniec nauki w tejże placówce datuje się na rok 1882. Jej lata młodzieńcze przypadały na okres kiedy Polski nie było na mapach Europy. Dlatego też Maria mimo, że osiągnęła wybitne wyniki w nauce nie mogła podjąć studiów. Wtedy w jej głowie zrodził się pomysł aby studiować na terenie Francji, na Sorbonie. Jednak nie dysponowała w tamtym momencie odpowiednimi środkami finansowymi. Dlatego najpierw została guwernantką. Taką funkcję pełniła przez osiem lat . Następnie wyjechała do Paryża i tam zamieszkała u swojej siostry Broni , której wcześniej pomagała, gdy ta była w trakcie studiów. Siostra Marii ukończyła studia medyczne i wyszła za mąż w 1891 roku.

W 1891 roku po pomyślnie zdanych egzaminach została studentką paryskiej Sorbony na wydziale fizyki i chemii. Dwa lata później zdała końcowy egzamin z fizyki z pierwsza lokatą . Po uzyskanym tytule licencjata z fizyki rozpoczęła pracę w laboratorium zakładów Lippmana. Równocześnie kontynuowała studia i w 1894 roku uzyskała licencjat tym razem z matematyki. Na egzaminie końcowym zajęła drugie miejsce.

Mniej więcej w tym samym czasie doszło do spotkania Marii i jej przyszłego męża, Piotra Curie. Piotr Curie urodził się 15 maja 1859 roku w Paryżu. Pochodził z dosyć bogatej rodziny, która stać było na indywidualną edukację syna. Ojciec Piotra był lekarzem. W wieku szesnastu lat Piotr rozpoczął studia na Sorbonie, gdzie w roku 1877 otrzymał tytuł magistra. Dalej prowadził pracę naukową pełniąc jednocześnie funkcję wykładowcy. Zajmował się badaniami nad elektrycznością i magnetyzmem. Do jego odkryć należy pojęcie temperatury krytycznej czyli takiej w której ulegają zmianie własności magnetyczne materii. Właśnie w trakcie tych badań poznał Marię Skłodowską.

Wyniki , które Piotr Curie uzyskał w trakcie badań pozwoliły mu napisać i obronić pracę doktorską w 1895 roku.

W tym samym roku, 25 lipca, Maria i Piotr zawarli związek małżeński. Ze względu na poglądy Piotra Curie wzięli tylko ślub cywilny. Na długie lata stało się to przyczyną nieporozumień między Maria Skłodowską a jej rodziną. Maria i Piotr mieli bardzo oryginalny pomysł na spędzenie miesiąca miodowego, mianowicie wybrali się na wycieczkę rowerową po Francji.

Po powrocie przeprowadzili się do skromnie urządzonego mieszkania w Paryżu, przy ulicy Rue de la Claciere. Oboje zdawali sobie sprawę, że nie będą mieć czasu na prowadzenie domu i nie będzie on głównym przedmiotem ich zainteresowań. W roku 1897 , 12 września Maria urodziła córkę, której dali na imię Irena.

Po ślubie Maria rozpoczęła badania w pracowni Becquerela nad radioaktywnością niektórych rodzajów rudy uranowej. Maria pracowała w bardzo trudnych warunkach, nie otrzymując początkowo żadnego wynagrodzenia. Po jakimś czasie do badań dołączył Piotr Curie. Przedmiotem badań była m.in. blenda smolista, w którą zaopatrywali się na terenie Niemiec w Jachymowie. Wyniki badań pokazały, że materiał ten charakteryzuje się dużo większa aktywnością niż badany wcześniej uran. Po tym Maria odkryła , że również pierwiastek tor charakteryzuje się promieniotwórczością. Wyniki jej badań zostały opublikowane w roku 1898.

Potem Maria i Piotr nadal pracowali nad wyodrębnieniem z rudy uranowej poszczególnych związków, żeby odkryć źródło jej radioaktywności. Maria do czasów , aż została asystentka swojego męża, będącego profesorem na Sorbonie za swoją pracę nie otrzymywała w ogóle wynagrodzenia.

Dzięki intensywnym pracom udało się doprowadzić do wyizolowania nowego pierwiastka, który został przez Marię nazwany polonem. W dalszej kolejności z uraninitu małżonkowie Curie wyodrębnili drugi nieznany dotąd pierwiastek i nazwali go radem.

Jako przyczynę radioaktywności, nazwanej przez Marię Skłodowską po raz pierwszy promieniotwórczością, podali rozpad jąder atomowych niektórych pierwiastków.

Później w swoich wspomnieniach Maria pisze na temat tego okresu, że był szczególnie trudny ze względu na brak środków finansowych, chętnych do pracy ludzi , a przede wszystkim odpowiedniego miejsca na przeprowadzanie badań. Miejscem gdzie mieściło się laboratorium była stara szopa. Ale to bynajmniej nie zniechęciło małżonków do ciężkiej pracy. W 1903 roku Maria Curie - Skłodowska jako pierwsza kobieta we Francji uzyskała tytuł doktora.

W tym samym roku wraz z mężem Piotrem Curie i Henri Becquerelem otrzymała Nagrodę Nobla z fizyki za odkrycie promieniotwórczości naturalnej. W roku 1903, 6 grudnia przyszła na świat druga córka państwa Curie, Ewa. W 1904 roku dla Piotra Curie utworzono katedrę fizyki na Sorbonie, Maria natomiast została koordynatorem badań. W tym czasie Piotr miał już poważne problemy zdrowotne związane z kontaktem z materiałami promieniotwórczymi. Zginął tragicznie w 1906 roku, przejechany przez wóz konny. Na cześć Piotra jednostkę promieniotwórczości nazwano kiur.

Maria bardzo przeżyła śmierć męża. Po tym tragicznym wydarzeniu przez następnych kilka lat koncentrowała się głównie na pracy i wychowaniu dwóch córek: Ireny i Ewy. Przekazano jej katedrę fizyki stworzoną specjalnie dla Piotra Curie i w ten sposób została pierwszą kobietą, która wykładała na tym uniwersytecie.

W 1910 roku Maria Curie - Skłodowska opublikowała książkę dotyczącą zjawiska promieniotwórczości.

W październiku 1911 roku w Brukseli odbył się I Kongres Solvajowski. Maria wzięła w nim udział. W tym czasie również zaczęto rozpisywać się o romansie Marii z jednym z pracowników jej laboratorium. Nazywał się on Paul Langevin. Społeczeństwo ujawniło swoja nietolerancję oraz wrogi stosunek do nauki w ogóle.

W 1911 roku Maria Curie - Skłodowska otrzymała po raz drugi Nagrodę Nobla, tym razem w dziedzinie chemii, za odkrycie radu i polonu.

Trzy lata później założono w Paryżu Instytut Radowy, gdzie Maria została kierownikiem laboratorium promieniotwórczości. W Instytucie prowadzono liczne badania z zakresu chemii, fizyki i medycyny. Podobny Instytut Radowy utworzono również w Warszawie. Wcześniej gorąco namawiano Marie do powrotu do ojczyzny. Ona jednak nie zdecydowała się na taki krok, jako powód podając zły stan zdrowia.

Gdy doszło do wybuchu wojny przedmiotem zainteresowań Marii stało się wojskowe lecznictwo radiologiczne. I tak dzięki jej inicjatywie oraz pomocy prywatnych ludzi udało się zaopatrzyć karetki pogotowia w przenośne aparaty rentgenowskie. Maria została mianowana kierownikiem służb radiologicznych Czerwonego Krzyża.

W czasach powojennych nadal pracowała w Instytucie. Przyczyniła się do założenia w Paryżu magazynu radu, który stanowił przedmiot kolejnych badań. W roku 1921 zorganizowano pobyt Marii Curie - Skłodowskiej w Stanach Zjednoczonych. Tam otrzymała bardzo cenny upominek, a mianowicie kluczyk do szkatułki z jednym gramem radu. Rok późnej Maria zaangażował się w prace prowadzone przez Międzynarodową Komisję Współpracy Intelektualnej w Genewie. Podczas swoich licznych podróży po świecie Maria przyczyniła się do budowy i rozpoczęcia działalności wielu instytutów leczenia nowotworów. Na skutek wieloletniego kontaktu z substancjami radioaktywnymi w starszym wieku Maria Curie zaczęła podupadać na zdrowiu. Zachorowała na białaczkę, która byłą przyczyną jej śmierci w roku 1934. Na jej cześć jeden z pierwiastków nosi nazwę kiur.