pH- to ilościowe określenie kwasowości lub zasadowości roztworu. Skala pH to liczby bezwzględne od 1 do 14.

Skala pH jest oparta na stężeniu jonów wodorowych w roztworze. Roztwory o pH od 1 do 6 mają odczyn kwasowy (zawierają nadmiar jonów wodorowych), zaś roztwory o pH od 8 do 14 mają odczyn zasadowy (zawierają nadmiar jonów wodorotlenowych). Roztwór o pH równym 7 jest obojętny.

Odczyn roztworu jest cechą każdego roztworu. Determinuje czasami przebieg, szybkość oraz rodzaj powstających produktów. Skala pH została wprowadzona w 1909 roku przez duńskiego biochemika Sørensena, pH roztworu możemy określić za pomocą wskaźników, czyli substancji, których barwa zmienia się w zależności od odczynu roztworu. Do podstawowych wskaźników należą;

- oranż metylowy;

- fenoloftaleina

- błękit bromotymolowy;

- czerwień metylowa

- lakmus.

W praktyce używa się zwykle papierków nasączonych mieszaniną substancji wskaźnikowych, które zmieniają kolor w szerokim zakresie pH. Stosowane często w laboratoriach chemicznych do szybkiego oznaczenia pH badanego roztworu. Są bardzo wygodne w użyciu i popularne. Nie zajmują dużo miejsca i pozwalają w szybki sposób określić pH badanego roztworu. Do papierka dołączona jest barwna skala, na podstawie której określamy pH. Odczyn  badanego roztworu oznaczamy poprzez zanurzenie papierka wskaźnikowego i porównanie jego zabarwienia z wzorcową barwą odpowiadającą określonej wartości pH. Jeżeli kolor będzie różowy, to wówczas mamy do czynienia z roztworem kwaśnym, jeżeli kolor jest niebieski, to mamy do czynienia z roztworem zasadowym. Wskaźniki uniwersalne wskazują wartości pH z dokładnością do 1/2 jednostki pH.

Wskaźniki uniwersalne, pozwalają na oszacowanie wartości pH z dokładnością do 0,5 jednostki pH. Dokładniejsze oznaczenie stężenia jonów wodorowych w roztworzy jest możliwe przy zastosowaniu pehametru.