Jest to typ należący do bezkręgowców. Znajduje się w nim pięć gromad: chitony, jednotarczowce, ślimaki, małże i głowonogi. Są to zwierzęta wtórnojamowe. Ciało składa się zazwyczaj z trzech części: głowy, tułowia i nogi. Głowonogi przekształciły nogę w chwytne ramiona. Duża cześć przedstawicieli mięczaków posiada muszlę, która pełni funkcje ochronne. Może ona być dwuczęściowa jak u małży, spiralnie skręcona, jednoczęściowa jak u ślimaków lub zredukowana jak u głowonogów. Muszla jest wytworem płaszcza. Płaszcz natomiast to fałd ściany worka trzewiowego. Mięczaki mają otwarty układ krwionośny. Posiadają tarkę do rozdrabniania pokarmu. Oddychają za pomocą skrzeli lub silnie ukrwionych ścian płaszcza.
Ślimaki są najliczniejszą grupą wśród mięczaków. Spotkać je można zarówno w środowisku wodnym jak i lądowym. Gatunki wodne są skrzelodyszne natomiast lądowe płucodyszne. U większości z nich nastąpiło skręcenie worka trzewiowego i asymetria ciała. Płucodysznymi ślimakami lądowymi są winniczki, wstężyki. Niektóre wodne ślimaki również oddychają płucami. Są to błotniarki i zatoczki. Największe rozmiary muszli osiągają gatunki morskie. Ślimaki to ważne ogniwo w biocenozie. Wodne ślimaki są drapieżnikami i padlinożercami, lądowe roślinożercami. Stanowią one również pokarm dla wielu innych zwierząt.
Małże nie posiadają głowy. Oddychają za pomocą skrzeli. Muszla jest złożona z dwóch części. Najbardziej znanymi przedstawicielami tej gromady są małże perłorodne i ostrygi, które są świetnym przysmakiem kulinarnym. W Polsce można spotkać omułki, sercówki i rogowca bałtyckiego żyjących w Bałtyku oraz sprowadzone do kraju racicznice. Do małż zalicza się również szczeżuje i skójki perłorodne.
Głowonogi nie mają muszli(oprócz łodzików), są aktywnymi drapieżnikami, wokół głowy są chwytne ramiona. Przedstawicielami są: kałamarnice, mątwy i ośmiornice.
