1. Zjawisko polegające na przekazywaniu cech rodziców potomstwu w postaci informacji zawartej w gamecie nazywamy dziedzicznością cech.

2. Różnice w wykształceniu cechy pomiędzy organizmami spokrewnionymi (rodzeństwem, rodzicami i ich potomstwem), osobnikami zaliczanymi do jednej populacji lub jednostki systematycznej nazywamy zmiennością cechy.

3. Można dalej sklasyfikować zmienność pod względem jej źródła:

3.1. zmienność środowiskowa to taka zmienność, którą można przypisać

oddziaływaniu na organizm jego środowiska rozwoju i życia, choć czynniki

kształtujące zmienność nie zawsze da się wskazać czy wyodrębnić. Jest

też nazywana zmiennością modyfikacyjną, gdyż polega na 

modyfikacji cech wrodzonych przez warunki środowiskowe, lub

zmiennością fluktuacyjną, ponieważ cecha fluktuuje, poddając się wpływom

środowiska. Przykłady: końce nosa i łapek królików himalajskich pokrywają się

czarną sierścią, co jest związane z niższą temperaturą tych okolic ciała. Sosna

zwyczajna przyjmuje inny pokrój w środku gęstego lasu na niżu, inny na skraju

lasu, inny na granicy piętra alpejskiego w Tatrach przy identycznym podłożu

genetycznym.

3.2. zmienność genetyczna odzwierciedla różnice w materiale genetycznym

pomiędzy osobnikami. Generatorem z. g. są mutacje.

3.3. zmienność rekombinacyjna jest typem zmienności genetycznej, związanej z

rozmaitością kombinacji alleli i wielością alleli (odmian) genu w populacji.

Charakteryzuje wyłącznie te organizmy, u których zachodzi rekombinacja

genów.

4. Genem nazywamy podstawową jednostkę dziedziczności. W początkach nauki o dziedziczności przez gen rozumiano nieokreślony bliżej zawiązek cechy, autonomiczny, tkwiący w osobnikach rodzicielskich i przekazywany potomstwu z możliwym do obliczenia prawdopodobieństwem. Do milowych kroków należały odkrycia, (1) że "zawiązki cech" są bytami materialnymi umieszczonymi w chromosomach oraz (2) że chemiczną substancją odpowiedzialną za przekazywanie cech z rodziców na dzieci jest DNA. Zagadką pozostawało, jaki związek ma rozwój cech osobnika z tym nośnikiem. Przełomowe odkrycie Wilkinsa, Franklin, Watsona i Cricka ujawniło "alfabet życia", strukturę DNA i zarazem sposób jej powielania. Kolejne lata przyniosły "odszyfrowanie" poszczególnych liter tego alfabetu. Od tej pory za gen uważa się sekwencję nukleotydów, która koduje informację o budowie jednego łańcucha polipeptydowego.

7. Genom jest to zbiór wszystkich genów organizmu. Haploidysą to organizmy, których genom zawiera po jednej kopii każdego genu. U diploidów geny tworzą pary genowe.

5. Organizmy diploidalne (człowiek, kręgowce, większość roślin) posiadają pary genowe, które tworzy albo jeden allel genu, albo dwa allele. Liczba alleli genu w populacji może być bardzo duża. Allele są genami tej samej cechy, ale różniącymi się w jakimś szczególe. Allel może kodować białko enzymatyczne, które przeprowadza bezbarwny substrat w purpurowy barwnik płatków kwiatu, inny allel może ten sam substrat zamieniać w barwnik niebieski, jeśli natomiast para genowa jest niesprawna, płatki pozostaną białe. Pary genowe powstają w momencie zapłodnienia z pojedynczych alleli dostarczanych przez komórkę jajową i plemnik. Osobnika diploidalnego z jednym allelem genu nazywamy homozygotą pod względem tego genu. Diploid posiadający dwa allele jest heterozygotą.

6. Komórkę powstałą wskutek zapłodnienia ze zlania się dwóch gamet przeciwnej płci i połączeniu ich materiału genetycznego nazywamy zygotą.

8. Genotypem nazywamy to, jakie allele genu ma osobnik. Fenotypem określamy to, jak osobnik wygląda, jakie jego cechy są empirycznie wykrywalne. Fenotyp wykształca się pod wpływem genów i modyfikacji środowiska.

9. Linią czystą nazywamy linię homozygotycznych osobników, jednolitych pod względem jakiejś cechy. Można krzyżować ze sobą linie czyste, uzyskując heterozygoty. Allelem dominującym nazywamy ten, który przejawia się fenotypowo w heterozygotach. Allel recesywny zanika w heterozygotach kosztem dominującego i ukazuje się dopiero w krzyżówkach heterozygot, tam, gdzie jest homozygotyczny.

10. Replikacja to kopiowanie nici DNA. Zachodzi wówczas, gdy komórka ma podzielić się na potomne. Proponowano trzy modele replikacji. W modelu konserwatywnym na matrycy starej nici powstaje nowa. Model mieszany zakłada, że DNA rozpada się na kawałki. Dwie kopie potomne odtwarzają się z tych kawałków i nowych uzupełnień, losowo domieszanych. Prawdziwy okazał się model semikonserwatywny. DNA jest podwójną helisą, która na czas replikacji rozplata się na dwa łańcuchy. Do każdego dobudowywany jest łańcuch całkowicie nowy.

11. Geny ciągłe to takie, których 100% sekwencji koduje białka. Występują u bakterii. W genach podzielonych sekwencje kodujące (egzony) poprzedzielane są fragmentami DNA, które nie zawiera informacji (introny). Geny podzielone charakterystyczne są dla organizmów eukariotycznych z człowiekiem włącznie (geny zajmują jedynie niewielki procent naszego DNA długiego na ok. 1 metr w każdej komórce ciała). Obróbka potranskrypcyjna polega na wycięciu intronów i następnie "sklejeniu" egzonów, by powstał jednolity gen.

12. mRNA to inaczej informacyjny RNA, "niosący" sekwencję genu przepisaną w jądrze z DNA do rybosomów w cytoplazmie. Tu służy jako matryca, na której produkowane jest białko. Transkrypcja - proces "przepisywania" informacji DNA → RNA. Translacja - biosynteza białka na rybosomach.