prąd we współczesnej poezji eksperymentalnej, wykorzystujący tekst poetycki jako układ wizualny lub dźwiękowy, ograniczając tym samym jego funkcję semantyczną (znaczeniową). Litery, ciągi liter, słowa układane są w zespoły ikoniczne, figuratywne, naśladujące kształty rzeczywistych przedmiotów. W tzw. poezji fonicznej dźwięki języka rejestrowane są na taśmie magnetofonowej, co zbliża poezję do muzyki konkretnej. Poezja wizualna natomiast zbliża się do grafiki. Obok liter występują w niej cyfry, symbole matematyczne itp.
Początki poezji konkretnej tkwią w dadaizmie i futuryzmie, choć w pełni rozwinęła się w l. 50. W Polsce pojawiła się z końcem l. 60. W twórczości S. Dróżdża, M. Bociana, L. Szarugi i in.
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
