neoromantyzm

jeden z terminów na określenie nowatorskich tendencji w literaturze przełomu XIX i XX wieku, używany zamiennie z pojęciem Młoda Polska. Nazwa pojęcia wskazywała na związek młodopolskiej literatury z poezją romantyczną. Neoromantyzm charakteryzował się zafascynowaniem twórczością J. Słowackiego i A. Mickiewicza, traktowaniem poety jako wieszcza wyrastającego ponad społeczeństwo, nawiązaniem do głównych tematów literatury romantycznej. W epoce Młodej Polski na nowo została odkryta twórczość C. K. Norwida. W latach 1901-1907 krytyk literacki Z. Przesmycki (Miriam) opublikował teksty romantycznego poety na łamach redagowanego przez siebie czasopisma "Chimera". Termin neoromantyzm nie został przyjęty przez krytyków, gdyż zbyt jednoznacznie wskazywał na związki literatury młodopolskiej z romantyzmem.