twórczość poetycka, powstająca na dworach królewskich i książęcych, dotycząca spraw dworskich, okolicznościowa, panegiryczna, dedykowana możnym mecenasom. Rozwijała się od średniowiecza (trubadurzy) poprzez renesans i barok (fraszki J. Kochanowskiego, wiersze J. A. Morsztyna) po oświecenie (A. Naruszewicz, S. Trembecki). Zanika wraz z upadkiem dworów jako instytucji stymulujących życie kulturalne.
