dział literatury kształtujący i propagujący wzory postępowania, zachowania oraz ideały osobowe. Posługuje się narracją, tworząc wizerunek idealnego nosiciela jakichś cech, bądź środkami perswazyjnymi, wymieniającymi pożądane cechy lub zalecenia, jak je osiągnąć.
W średniowieczu parenetyka stworzyła wzorce ascety, świętego (hagiografia), a także rycerza i władcy (epos rycerski). W literaturze renesansu propagowała wzorce ziemianina, dworzanina i władcy. Przykładami literatury parenetycznej są: średniowieczna Legenda o świętym Aleksym, Pieśń o Rolandzie, renesansowy Żywot człowieka poćciwego M. Reja, Dworzanin polski Ł. Górnickiego (parafraza Il Cortegiano B. Castiglione), Książę N. Machiavellego. dydaktyczna literatura.
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
